Güzel İnsana Dair... | Concerning The Good-Hearted Person...

Frankfurt Noel Pazarı

Bu yazıyı 5 dakikada okuyabilirsiniz...

Başlarken...

Düşünüyorum da... Zihnimdeki iç sesleri, hesaplaşmaları, insanların birbirine olan güvensizliğini, hissizliğini ve yozlaşmalarını karalasam… Hissettiklerimi olduğu gibi döksem satırlara... Biraz daha demlensem mi? Lakin, dürtünün pek duracağı yok, bu sebepten çok da gecikmem diye düşünüyorum.

Bugün Avrupa’dan kısa bir hatırayı yazıya dökmek niyetindeyim. Bu anı, yukarıda bahsettiğim günümüz insanının yozlaşan ve kaybolmaya yüz tutmuş karakteristik özelliklerinin halen daha bir yerlerde yaşıyor olduğunu bana göstermiş, ve iyi insanlara dair olan benliğimdeki umudun diri kalmasına vesile olmuştu.

İki haftayı aşan bir Noel tatilini fırsat bilerek İtalya’dan yola çıkmıştım. Kendimce de bir plan yapmıştım ve  plan şöyleydi. Önce Almanya’daki halamgillere uğrayacaktım, sonra da Viyana, Prag ve Berlin’i görmek üzere yola koyulacaktım. Nitekim, plan bu şekilde seyretti, ve akrabalarımı birkaç gün ziyaret ettikten sonra yaklaşık bir hafta bu üç şehri gezdim. Detayları yine burada daha sonra paylaşmayı umuyorum. Gezi dönüşünde, yine bizimkilere uğramak üzere Berlin’den atladığım otobüsle Frankfurt’un yolunu tuttum. Birkaç gün onlarla zaman geçirdim. Resmi tatilin sonuna yaklaşmıştık ve benim İtalya’ya dönmem gerekiyordu. Fakat bir sorun vardı görünen. Nasıl gidecektim? Zira, tatil dönüşü olduğundan ötürü seyahat alternatifleri yeteri kadar çok dahi olsa cep yakıyordu. Bir aralık, trenlere baktık, ilgimi de çekmişti trenle yolculuk… Fakat ücretinden ötürü vazgeçtim. Zihnimi çözüm bulmak için zorladım ve illa Roma yahut diğer büyük şehirlere olan uçaklara bakmaya gerek olmadığını farkettim. Pescara’ya uçak vardı. Fiyatı da 10-15 Euro’ya seyahat eden bir gezgine göre azıcık tuzlu idi. Fakat gitmenin başka bir yolu yok gibiydi. Otostop tarzı uygulamadan da ses çıkmamıştı bu kez. Halbuki ne çok kullanmıştım onu önceleri. Bileti yakaladığım gibi kaptım. Uçak Frankfurt’a bir buçuk saat kadar uzaklıktaki bir havaalanından kalkacaktı. Frankfurt merkez tren istasyonundan atladığım servis ile havaalanına doğru yola çıktım. Burada, kısa bir bilgi geçmek isterim. Düşük bütçeli seyahat edenlerin kullandığı bazı hava yolu şirketleri, bazı şehirlere olan uçuşlarını, kentin ana havaalanlarına gerçekleştirmiyorlar. Bu şekilde daha ucuz seyahat etmenin yolunu açmış oluyorlar. Buna, Milano yakınlarındaki Bergamo şehri, veya Barcelona yakınlarındaki Girona örnek gösterilebilir. Ben de bu yöntemi kullanarak, Frankfurt yakınlarındaki bir havaalanını tercih ettim ve neredeyse birkaç yüz Euro tasarruf ettim. Birkaç saat sonra Pescara’ya ulaşmıştım. Fakat henüz tünelin ucu görünmemişti. Zira, bir tren yolculuğu beni bekliyordu…

Alte Oper - Frankfurt

Beklemek bu kadar keyifli olmamıştı...

Havaalanından istasyona gitmek üzere servis beklerken, yanımda bekleyen bir başka yolcuya siz de servis mi bekliyorsunuz diye sordum. Evet dedi. Gelen servisle, birlikte istasyona doğru yola çıktık. Konu konuyu açtı. Samimi görünüyordu kendisi. Böylesine samimi, içten ve güler yüzlü insanlarla nadiren karşılaşmışımdır. İstasyona vardık ve trenin kalkış saatine kadar istasyonda bekledik. En yakın saatlere bilet bulmak ümidiyle makineye doğru yöneldim fakat umudum boşa çıkmıştı. Görünen o ki, en az üç dört saat istasyonda trenin gelmesini beklemek  durumundaydım. Derler ya, hayırda şer, şerde hayır vardır diye. O bekleyiş bana yeni bir arkadaş kazandırmıştı. Yorgunluğum  da üzerimdeydi ve başka alternatiflere yönelecek takati kendimde bulamıyordum. Bileti aldım ve beklemeye başladık.

O geçen birkaç saatte birçok konudan söz açıldı. Kendisi Çinliydi ve ABD’de moda okuyordu. İtalya’ya da kısa süreliğine gelmişti. Daha ilk dakikadan kendisinden aldığım samimiyete ve sıcakkanlılığa misliyle karşılık vermiştim. Biletleri aldıktan sonra, istasyon yakınlarında biraz dolaşmaya karar verdik. Pescara, İtalya’nın görülmeye değer kasabalarının arasına girmeye pek gönüllü değil gibiydi. Bunun sebebi, şehri o gün kısıtlı sürede gezmem, yahut arkadaşla hararetli bir sohbete dalmam da olabilirdi. Bir yere oturup, bir şeyler yemeye karar verdik. Pek tabi, bir pizzacı bulduk. Oradan buradan konuşuyorduk ve işin gerçeği pek çoğunu hatırlayamıyorum. Fakat sohbetin sıcaklığı ve içtenliği hiçbir zaman zihnimden çıkmayacak gibi görünüyor. Yemek yerken bir ara, lavaboya gideceğini söyledi ve çantası, telefonu ne kadar eşyası varsa masada bırakmıştı. Bense şaşkınlıkla karışık bir hüzün  içindeydim. Şaşkınlığımın sebebi, birkaç saat önce tanıştığın bir kimseye her şeyini emanet edip bir süre de olsa oradan ayrılmaktı. Bu şaşkınlığın kökeni, memleketimizdeki büyük bir çoğunluğun birbirine şüpheyle, potansiyel suçlu gibi bakmasından ve ön yargılı davranışlar sergilemesinden ileri geliyordu. Hüzünse, bu güven duygusunu kendi memleketimizde bir türlü oturtamadığımızdan idi. Şu açık ki, güven duygusu Çinlilerde daha çok gelişmişti. Belki de tanıştığımızda ve akabindeki davranışlarım kendisine güvenilir gelmişti. Bu konuda hiç konuşmadık. Zira, zaman akıp gidiyordu ve anı yaşayıp değerlendirmek daha cazip görünüyordu. Yemek bitti ve yeniden istasyona doğru yöneldik. İstasyonda biraz daha sohbet ettikten sonra benim gitme vaktim gelmişti. Trenin yanına kadar gelip beni yolcu etti. Sosyal medyadan iletişimi sürdürmek üzere vedalaştık.

Son sözler...

Bu kısa hatıratta birkaç önemli karakteristik insan özelliklerini naçizane vurgulamaya çalıştım. Ne kadar başarılı oldum bilinmez ama memlekette bir şeylerin eksik ve yavan bir şekilde hüküm sürdüğü acı bir gerçek… Bir düşünün, böyle bir karşılaşma ve nihayetinde böyle güzel bir gün geçirme şansınız ne kadar olabilir ülkemizde? Günden güne birçok şey tüketiliyor. Her şey acımasızca tüketmeye dayalı sanki. Üretmediğimizden, tüketmek de bu kadar kolay mı geliyor acaba? Kendimizi sorgulayıp, gelişmek için bir şeyler yapmaya çalışırsak ve işin kolayına sarılıp başkalarını suçlamadan önce kendimize başka bir gözle bakmayı deneyebilirsek yol kat edebiliriz diye düşünmekten de kendimi alamıyorum.

Sağduyulu, hoşgörülü günlere...

Sevgiler, hoşça kalın.

Bir önceki Otostop yazıma buraya tıklayarak ulaşabilirsiniz...

You can read this article in eight minutes...

Getting Started...

I have been thinking about the writing down the inner voices, deliriums, revenges in our minds... Thinking about just spill my feelings about the humankind... Then, I tell myself that I must be brewed much more. However, The urge of jotting all those down do not seem like stop. Because of this, I think that I won't be so late about writing my thoughts about the human relationships.

Today, I am writing one of my memoirs from the Europe Trip. This memoir showed me that the retrograde and unique human characteristics still live somewhere in the world. So, this feeling contributed to my long lasting hope towards good people.

Christmas Market - Frankfurt

By using Christmas holiday which was more than two weeks as an opportunity, I hit the road from the Italy. I have planned the travel route. It was just like that; First, I would drop by my aunt's who are living in Germany. Then I was gonna visit Wien, Prague and Berlin. Hence, I sticked to this plan and I visited my relatives for a couple of days and then I have seen those cities in one week. I am hoping to share my memoirs from those cities. While coming back from my trip, I again dropped by my relatives living in Frankfurt, and I got in a bus which was going to Frankfurt from Berlin. I spent a couple of days again with them. Then, it was time to leave. Because there was almost the end of the holiday, and I needed to go back to Italy. But there was a problem arising. How am I gonna go to Italy? Yet, even if there were lots of alternative ways to travel to Italy, nearly all of them were so expensive. I looked up for trains, I loved to travel by train... But, I gave up. Because it was quite unaffordable. Then, I thought about a solution and I found that it was not necessary to go to Rome. Then I found a flight to Pescara which is situated along the coast of Adriatic Sea. The price was a bit pricey for wanderers who are travelling around the Europe just by 10-15 Euros. However, there was no way to go to Italy except of that one. There was also no news from the hitchhiker app. Whereas, I have used that app several times before. Anyways, I leaped at the ticket. The flight was from an airport which was an hour and half away from Frankfurt centre. I would like to add something here. Some airport companies that have been using by people who prefer low budget flights do not make those flights to the centre airports of the cities. Like that, it leads to travel economically. Bergamo which is close to Milano or Girona which is close to Barcelona are some examples of those airports. I also used that method of travel, and I preferred to use the airport close to Frankfurt, and I saved money. I reached Pescara in a couple of hours. But, I could not see the light at the end of the tunnel. A train journey was on the way to go...

Waiting wasn't that much cozy before...

When I was waiting at the airport for shuttle to go to Train station, I asked some other passenger that ''Are you also waiting for shuttle?'' She said yes. We hit the road. We talked from one topic to another while going to the station. She seemed sincere. I quite rarely came across those kind of sincere and good-humoured people. After around thirty minutes of travel, we reached the station. During that time, we have waited for the train around a few hours. I walked towards the kiosk to get the earliest ticket, but I felt a bit disappointed. It seemed that I had to wait for the next train at least three or four hours. You know that there is a saying called ''Every cloud has a silver lining''. This waiting time helped me to form a new friendship. I was also exhausted and I could not search for any other alternative solutions to reach my town. So, we bought the ticket, and we started to wait for departures.

Christmas Market - Frankfurt

In those a couple of hours, we have talked about many topics. She was Chinese, and she has been studying Fashion in the USA. She has visited Italy for a limited period of time. From the very first minute of talking, she acted so sincere and  I responded her sincerity. After buying the tickets, we decided to see around the city without going so much away from there. At first sight, Pescara did not seem like she was a worth seeing town just as some other towns of Italy. The reasons why I thought like that might be seeing there in a limited of time or having a lively conversation with my friend. Anyway, we decided to eat something. So, we of course found a Pizzeria. We ordered Margaritas and started to talk about casual things. To be honest, I do not remember much of them. However, it seems like I do not forget the sincerity of the conversation forever. After the lunch, she told that she is gonna go to the washroom and she left nearly all her belongings on the table. I was surprised and sad at the same time. The reason of the astonishment was leaving all the belongings with a guy with whom you have been spending time just a couple of hours. This astonishment stems from the people who are suspecting from each other considering them potential criminals or prejudging them in my country. The sadness arises from the fact that we could not constitute the sense of trust in our country. It is clear that Chinese people are more advanced in those kind of social relationships among people. Maybe my natural behaviour seemed trustable to her while we have been spending time in that day. We did not talk about those things above. Because the time was flying and it was much more appealing to seize the moment. We were done for lunch, and we began walking towards the station. After chatting a little more in the station, it was time to leave for me. She saw me off coming next to the train. We said goodbye by telling each other to keep in contact on social media.

Concluding Remarks...

I humbly tried to express several human characteristics in this short article. It is unclear that how was I successful in this, but it is the sad truth that something is missing in our country. Just think about it, Is it possible to come across somebody and then having good time just in one day with her/him in our country? The most of the things have been destroyed day by day. It seems everything is based on consumption pitilessly. Is it because we do not produce or form something, is consuming this much easy? If we question ourselves and trying to do something in order to develop and if we do not find the effortless ways to solve anything not by blaming others but feeling empathy, we can cover distances. I can't help myself to think about those sociological problems.

To the days of righteousness and tolerance...

Regards, So long...


You are able to read my previous article clicking here...