Berlin: Soğuğun Başkenti II | Berlin: The Capital of Chilliness II

Bu yazıyı 6 dakikada okuyabilirsiniz...

Merhaba. Berlin yazımın ikinci bölümünü paylaşıyorum. İlk bölümü buraya tıklayarak okuyabilirsiniz.

Berlin'deki Yabancılar & Bir Getto: Kreuzberg...

Ertesi gün kahvaltı biter bitmez tekrardan yola koyuldum. Çektiğim fotoğraflar bana Potsdamer Platz’a gittiğimi söylüyor. Fotoğraflara konu olmayan ancak benim zihnimde yer eden ise, meydana bir Pazar kurulmuş olduğuydu. Bu Pazar, tipik Noel pazarlarına pek benzemiyordu. Daha çok bizdeki pazarlar gibi görünüyordu. Muhtelif Türk ürünleri satan vatandaşlarımızı görünce de bu ortaya çıkıyordu. Meydan civarında biraz dolaştıktan sonra, Berlin duvarının şehrin dört bir yanına dağılmış kalıntılarını görmek üzere yola koyuldum. Öncelikle ‘’Checkpoint Charlie’’ bölgesine gittim. Burası, İkinci Dünya Savaşı sırasında, şehri işgal eden S.S.C.B ile ABD arasındaki bir tür kontrol geçiş noktası. Bu noktadaki kulübeler ve uyarı levhaları halen daha orada bulunmakta. Bölgenin yakınlarında Berlin duvarının da bir kalıntısı bulunuyor. Yaklaşık beş metre yüksekliğindeki duvarın çevresi düzenlenmiş ve bir tür turistik nokta haline dönüştürülmüş durumda.

Checkpoint Charlie

Bu bölgedeki gezintim bittikten sonra, gettolaşmanın ne anlama geldiğini gözler önüne seren Kreuzberg’e doğru yola koyuldum. Kreuzberg, Berlin’de yaşayan Türklerin en yoğun olarak ikamet ettiği bölge. Nitekim, oraya bunu bilerek gitmeme rağmen, gözlerimle bu duruma şahit olunca ziyadesiyle şaşırdım. Kah çevre düzenlemeleri kah her yandan fışkıran Türk dükkanları olsun, kendinizi adeta vatanınızda hissedebileceğiniz yegane Berlin mahallelerinden biri Kreuzberg. Zira, yanımdan geçen bir adamın muhtelif Türkçe küfürler ederek telefonla konuşması bu duruma açık bir örnek olabilir. Hatırı sayılır miktardaki sarışın Almanların bu bölgede pek fazla bulunmaması da gettolaşmanın bir diğer örneği... Yaşamımda ilk defa tanık olduğum bu durum beni şaşırtmadı desem yalan olur. Ancak kitaplardan ve derslerden aşina olabildiğim ‘’gettolaşma’’ kavramını birebir tecrübe etmek de paha biçilemez. Kreuzberg sokaklarında öylece dolaşırken İstanbul Market adındaki dükkana yaklaştım. Niyetim sadece meyve almaktı fakat içeriye göz gezdirmek fikri aklımı çelince, kendimi rafların arasında dolanırken buldum. Tanık olduklarım, sanki on yıllarca memleketinden uzakta yaşamış bir vatandaşın, dört bir yanını saran Türk ürünlerini görünce mutlulukla şaşkınlığı bir arada yaşamasıydı. Çeşit çeşit Türk çaylarından simitlere, aklınıza gelebilecek her tür şeyi bulabilmek mümkündü. Sonra, canım simit çekince orada görevli teyzeye simit var mı diye sordum. Kreuzberg’de iseniz Almanca bilmenize gerek bile yoktur. Teyze, ‘’var evladım’’ diye yanıtladı. Ardından, başka hiçbir kelam etmeden sadece ‘’Aç mısın?’’ dedi. Ben başta iyiyim böyle de desem, kendisi ısrar etti ve ricasını kırmayarak marketin mutfağına geçtim. Mutfakta teyze ile birlikte iki amca daha vardı. Yemekte de, çorba, kavurma ve pilav… Her birinden azar azar yedim. Zira, hem kendimi aç hissetmiyordum hem de böylesi gezilerde açlıktan çok yeni yerler ve insanlar tanımanın önemi daha ağır basıyordu. Amcalardan biri de Karadenizli çıkınca, ortak konulardan bahsetmeye başladık derken kendilerinin fazla zamanını almadan teşekkür ederek oradan ayrıldım. Vatanınızdan az süre dahi uzakta kalsanız, bırakın böyle güzel insanlarla karşılaşmayı, market rafındaki bir çay paketi, bir simit bile sizi zihninizde çok uzaklara götürebiliyor. Ve bu anılar, ne yaşanırsa yaşansın güzel hatırlanıyor.

Kreuzberg

Berlin Duvarı & Akşam Yemeği...

Bu güzel insanlara veda ettikten sonra, zaman tasarrufu etmek adına doğruca metronun yolunu tuttum. Sonraki istikamet Berlin duvarının şehirdeki en uzun kalıntısı olan ‘’East Side Galerisi’’ idi. Burası, Doğu Berlin ve Batı Berlin arasındaki sınırı teşkil eden Berlin Duvarının 1 km’yi aşkın uzunluğuyla en büyük kalıntısı. Yaratıcı Alman grafiti sanatçıları da, duvarın yalnızca duvar olarak kalmasına razı kalmayarak, üzerine yaptıkları çizimleriyle adeta yaratıcılıklarının ve vizyonlarının sınırlarını zorlamışlar ve türlü türlü sosyal mesajlarla süslemişler duvarı… Duvarı baştan başa gezerek, neredeyse her bir eserin fotoğrafını aldım. Şu anda bunları yazarken o fotoğraflara bakıyorum da, burnumun kızarıklığı ile o gün Berlin’in ne kadar çok soğuk olduğunu içimde tir tir hissederek hatırlıyorum. Birkaç günümü geçirdiğim bu kentte gördüğüm en kalabalık bölgelerin başında geliyordu East Side Galerisi. Günümü de orada geçirerek sonlandırmak üzereydim. Yorgunluğun ve soğuğun verdiği his bunu söylüyordu bana. Metro durağına yöneldim ve konakladığım hostelin tam önünde bulunan durakta inmek üzere yolculuğa başladım. Vardıktan sonra kendimi hemen odaya attım. Tek amacım da ısınmaktı. Önceki yazımda da bahsettiğim izole oda arkadaşlarım da odadaydı ve aralarından biri pek iyi görünmüyordu. Zira, tuvalete gitmesiyle bünyesindeki tüm pislikleri istifra ederek klozete bırakması bir oldu. Biraz ısınıp dinlendikten sonra acıktığımı fark ettim ve kendimi dışarı attım. Ne yiyeceğime dair aklımda hiçbir fikir yoktu. Hostelin bulunduğu caddeden yukarıya doğru yürümeye başladım. Biraz yürüdükten sonra cadde canlanmaya başladı. Ara sokaklardan birine girmemle birlikte bir İtalyan restoranı gözüme çarptı. Az önce bahsettiğim gurbette vatanından bir parça görmek hissiyatı, bu İtalyan restoranını görünce de oluştu. Hiç düşünmeden içeri girdim. Çok acıkmıştım ve bu açlığı gidermek için gözüme kestirdiğim ilk yere girmiştim. Önceki yazılarımda da sıkça belirttiğim üzere, bu gibi durumlarda hem zamandan hem de paradan tasarruf etmek birincil önceliğim iken bu kez bu durum hiç de öyle olmamıştı. Restoranda, jilet gibi giyinmiş İtalyanca konuşan hanımlar ve beyler vardı. Yuvarlak masalara örtülmüş pirüpak beyaz örtüler, duvarlardaki resimler ve sarı ışıklar göz kamaştırıyordu. Ben de içimden girdiğim gibi çıkabilsem bari diyordum… Smokin giyinmiş samimi mi samimi garson menüyü uzattı. Çok düşünmeden, makarna yiyeceğimi söyledim. Bu tür çoğu restoranlarda olduğu gibi menü içeriği hem çok zengindi hem de her bir yemeğin içerikleri menüde detaylıca belirtilmişti. Makarnada bulunan küp küp kesilmiş pembe renkteki et dikkatimi çekti ve garsona detayını sordum. Kendisi de dana eti olduğunu söyleyerek beni yanılttı. Bense açlığın verdiği duyguyla birlikte kendisine itimat ederek makarnaya girişmiştim. Hatırlıyorum da o an yemek yemeye o kadar odaklanmıştım ki, her şeyi sorgulayan o zihnim yemek içeriğini sorgulamamıştı. Yemeğim bitmek üzereyken fark ettiğimde her şey için çok geçti…

East Side Galerisi-Berlin Duvarı

Hoşça kal Berlin...

Yemekten sonraki rehavetle ve yorgunlukla doğruca hostele gittim. Ertesi gün de, Frankfurt’a gitmek üzere hostelden ayrıldım. Sabah saatlerinde, Berlin’e gelirken kullandığım otobüs terminaline ulaştım ve yolculuk başladı. Yaklaşık yedi saatlik seyahat sonunda Frankfurt Hauptbahnhof istasyonuna vardım. Oradan da yaklaşık yarım saatlik tren yolculuğuyla halamlara vardım. İnsanın yuvasına varmak ne demekse, halamlarla ve kuzenlerimle tekrardan bir araya gelmek de oydu. Birkaç gün daha onlarla zaman geçirdim orada. Daha sonra, İtalya’ya dönmek üzere yola çıktım. Böylece bir önceki Pescara yazımın macerası başlıyordu…

Sevgiler.

East Side Galerisi-Berlin Duvarı

You can read this article in nine minutes...

I am sharing the second part of my Berlin trip. You are able to read the first part by clicking here...     

Foreigners of Berlin & A Ghetto:Kreuzberg...

As soon as I finish my breakfast on the next day, I hit the road again. The photos I took say me that you first visited Potsdamer Platz. The thing which did not take part on the photos but in my mind was that there was a bazaar along the square. This bazaar did not seem like a typical Christmas market. It was much more similar to our Turkish bazaars. It was obvious by the Turkish people who were selling various Turkish products at the bazaar. After messing around the bazaar a little bit, I hit the road in order to see the historical remains of Berlin wall which could be seen in the specific spots of the city. Firstly, I visited Checkpoint Charlie. This place was a kind of checkpoint spot and which was between the USA and U.S.S.R forces during the World War II. The cottages and the caution signs are still standing there. There is also some remains of the Berlin wall near to this district. The surroundings of the Berlin Wall, which is around five-metre long, is arranged and it is transformed into a touristic destination.

After I finished my tour around there, I hit the road towards Kreuzberg district which reveals the meaning of the ghettoisation. Kreuzberg is the district in which Turks are densely populated in Berlin. Hence, even though I went there knowing this situation, I was surprised with the situation when I witness it. Both environment planning and many Turkish shops reveals that you are kind of at your home country when you are walking down the streets of Kreuzberg. Yet, it can be an obvious example of witnessing a man who are talking and swearing to someone on the phone. An example of ghettoisation can be seen with the small amount of blonde Germans in the district. It wouldn't be wrong to say that I was not surprised with this ghetto district. It was also priceless to experience the ghettoisation in person instead of reading it from the books or classes. While I was messing around the streets of Kreuzberg, I came closer a supermarket called Istanbul. My intention was just to buy some fruits. However, the urge feeling of seeing inside beat me and I found myself while walking among the racks. It was such a feeling that I was like a Turkish who was away from his hometown for decades and who felt the happiness and astonishment at the same time. It was possible to buy many kinds of Turkish products from several tea products to Turkish bagels. Then, I strongly desired to buy Turkish bagels, so I asked a Turkish woman; ''Do you have Turkish bagels?''. She responded ''Yes dear.'' Following this conversation, that woman just asked me that ''Are you hungry?'' without saying anything at all. I said '' No thank you''. But she insisted, then I said okay and we walked into the kitchen of the supermarket. There were soup, rice and fried meat for the lunch with two other guys in the kitchen. I was not hungry, and meeting new people, visiting new places dominated, so I ate little of all those. Some of those guys were from Black Sea region just like me, so We started to talk about common issues of our region. Then, I thanked them all and I left there in order not to occupy their work. Even if anyone is away from his/her hometown a little of time, put aside the fact that meeting good people made you felt good, even a tea package or a Turkish bagel may help you to travel so much away in time. Those memories are remembered good whatever you experienced in that period of time.

The Berlin Wall & Dinner...

After saying good bye to those good-hearted people, I directly went to metro station in order to save time. The next stop was the  ''East Side Gallery'' which is longest remain of the Berlin Wall in this beautiful city. This is the one-kilometre long remain of the Berlin Wall which makes it the longest one in the city and which was the border between East Berlin and West Berlin decades ago. The creative German artists did not consent to leaving the Wall empty and they pushed the limits of creativity by drawing various types of paintings from social messages to good regards. I almost took all of the works. While I am writing those now, I also look up the photos I took and I remember the freezing weather of the city when I check my red nose on the photo. Btw, East Side Gallery was one of the most crowded spot of the city while I have been to there for a couple of days and I was about to end my day by spending my time there. The feeling of exhaustion and the cold revealed this situation. I directly went to metro station and I started my journey to the metro stop which was just next to the hostel I stay. After reaching the hostel, I rested a little bit in my room and my only intention was to get warm. The isolated people staying my room which I mentioned on my previous post were at the room as well and one of them did not seem good. So, as soon as he went to restroom he vomitted all the things of his body to the water closet. After warming myself a little, I realized that I am hungry and I went out. I did not think of what to eat and I started to walk upwards of the street. After walking a little while, the street seemed more vibrant. As soon as I walked into an alley, I saw an Italian restaurant. The feeling of seeing anything related to your hometown which I mentioned above arose again in my heart when I saw that Italian restaurant. I went inside without thinking of anything. I was starving and I went inside of the first restaurant that I think good. As I mentioned in my previous posts that the most important priorities of mine are to eat somewhere which is convenient to money and save time together, but it was not like that at all at that time. There were well-dressed ladies and gentlemen who were speaking Italian at the restaurant. Very clean table sheets on the round tables, valuable paintings and yellow lights were glaring so much. At that time, I was telling myself that I hope I will be able to go out from there exactly like I go in. The waiter who were wearing a tux gave me the menu. I ordered spaghetti without thinking so much. The menu was really rich and the details of each food was described perfectly on the menu just as those kind of restaurants. I paid attention to the pink meat which were diced and I asked for the details of the meat. Waiter told me that it is cow meat and I trusted him. I was starving and I dug into the spaghetti. I remember that I just focused on eating spaghetti so much that my mind which questions everything did not questioned the detail of the food. When I realized the details it was too late and I was about to finish my meal...

Good bye Berlin...

After the dinner, I felt lethargy and exhaustion. So I directly went to the hostel. Next day, I left the hostel to go to Frankfurt from Berlin. In the early morning, I reached the bus terminal that I came when I first arrived Berlin and the journey began. After a seven-hour long travel, I arrived at Frankfurt Hauptbahnhof. (Centre Station) From there, I travelled around thirty minutes and I arrived my aunt's home. Whatever it refers to arrive at home, meeting again with your aunt and cousins refer to the same feeling. I have stayed with them for a couple more days. Then, I hit the road to go to Italy. Thus, the adventure of my Pescara article was about to begin...  

Sincerely,