Bir Kısa, Maceralı Prag Gezisi | A Short Adventurous Prague Journey

Bu yazıyı 11 dakikada okuyabilirsiniz...

Tekrar selamlar!
Almış olduğum notları ve çektiğim fotoğrafları inceledikten sonra Orta Avrupa'nın soğuk mu soğuk şehri Prag ile devam etmek isterim. Prag, gerek iklimi gerek insanları soğuk bir memleket. Birkaç gün kalmama rağmen insanların davranışları az da olsa anlaşılabiliyor. Prag, Almanya’daki halamları ziyaret ettikten sonra çıktığım mini Avrupa Turunun ikinci durağı idi. Prag’dan Berlin'e gidişteki rahatlığını(!) saymazsam, gayet rahat olan Flixbus firmasının yeşil otobüslerinden biriyle Viyana’dan Prag’a gittim. Prag-Berlin arasındaki seyahatimi de bu yazımın sonlarına doğru bilahare anlatacağım çünkü hayranlıkla baktığımız, imrendiğimiz Batı medeniyetinde de oluyormuş böyle şeyler diye şüpheci düşünceler arasında kaldığım bir seyahatti... 

Akşam üstü Prag'a vardım. Önceden ayırtmadığım fakat hem fiyatı hem de konumu gayet uygun olduğundan gözüme kestirdiğim hostele doğru yola koyuldum. Yakınındaki St.Vitus Katedralini mi söylesem yoksa Charles köprüsünü mü? Her ikisine de yürüme mesafesinde. Ben gayet memnun kalmıştım, altı kişilik odada kaldım. Bu arada, Kronayı Euro'ya çevirdiğimizde, 10 € civarı bir şey ödemiştim, ki bu meblağ diğer birçok hostele göre gayet uygundu. Prag’da birçok yer Krona dışında para birimi kabul etmemekte. Prag'a uçakla ulaşacaksanız, havalimanında sadece kalacak yerinize gitmeye yetecek miktarda paranızı Krona'ya çevirmenizi öneririm zira gayet düşükten çevirip sizi kazıklamaya çalışacak yerler pek fazla. Şehre ulaştığınızda uygun yerde Krona almanızda yarar var çünkü lazım olacak. 

Prag manzarası

Hostele ulaştım. Halen hatırımda olduğu kadarıyla beni gayet samimi ve sıcakkanlı bir resepsiyonist karşıladı. Oda üç ranzadan altı kişilikti, ve o gece kendimle baş başa idim zira henüz başkası konaklamıyordu. Fakat ikinci gece, birlikte olan üç kişi odaya yerleşti. Bu gibi hostellerde az karşılaştığım bir merhaba bile demeyen tarzda insanlardı. Geldikleri gecenin ertesi sabahı erkenden ayrıldılar.Oda gayet temizdi fakat tuvaletler oda dışındaydı ama onlar da bir hostele göre iyi durumdaydı. Eşyalarımı bıraktıktan sonra, çıkıp biraz dolaşayım dedim. Hostelin bulunduğu arnavut kaldırımlı dik caddede sağlı sollu çeşitli mağazalar, ve bazı elçilikler vardı. Gayet sevimli ve capcanlı bir caddeydi. Caddenin aşağısına doğru yürüdüğünüzde meşhur Charles köprüsü sağınızda, yukarısına doğru yürüdüğünüzde de St.Vitus katedrali ve Prag Kalesi yürüme mesafesi kadar yakınınızda kalıyor ve sağınızda muhteşem bir Prag manzarasını panoramik olarak görebiliyorsunuz. Dışarı çıktığımda kaldırımın kenarında Prag'ın şu anda adı aklıma gelmeyen roll şeklindeki tatlılarından(Trdelnik) satıldığını gördüm ve acıktığımı hatırladım. Ablaya sar bana bir tane dedim. Bir yandan caddenin yukarısına doğru yürüyor bir yandan bu geleneksel tatlıyı afiyetle götürüyordum. Hostelin yukarısındaki büyük alanda Noel pazarı kurulmuştu ve herkes bizim haftada bir kurulan pazarlarımızdaki teyzeler amcalar gibi oradan oraya koşturuyordu. Bu sırada sıcak elma şarabı satılan birkaç yer gördüm. Merakla yaklaştım. 2€ gibi bir ücret ödeyerek, ılıkken bile içtiğinizde içinizi ısıtan şarabı, Prag'ın insanın içini kesen soğuğunda sıcak sıcak yudumlayarak St.Vitus katedraline doğru yürüdüm. Prag fazlasıyla turist çeken bir yer olmasının yanında, bulunduğum sürede Noel tatilinde olduklarından mütevellit sokakları tıkış tıkıştı. Uzakdoğulu turistler Prag seyahatimde gözüme en çok çarpan topluluktu. St.Vitus katedrali, bulunduğu bölgenin etrafı yüksek duvarlarla çevrili, kendine ait bir meydanı ve yürüyüş alanı bulunan bir yerde. Katedral gayet yüksek, zira kendisini ancak yere kapaklanmak suretiyle fotoğraf makinemin kadrajına sığdırabildim. Yorgunluğun, kesici soğuğun, öğrenciliğin ve pek tabii ki delice kuyruğun verdiği olanca sebeple katedralin içine girmekten vazgeçerek hostelin yolunu tuttum.  

Ertesi sabah, hosteldeki kahvaltının ardından gündüz gözüyle görmek niyetiyle tekrar Prag kalesi ve St.Vitus katedralinin yolunu tuttum. Prag manzarasının etkileyiciliği gündüz de bir başka göründü gözüme. Katedralin bulunduğu alana gittim, kuyruk yine çok fazlaydı ve ben zaman harcamak niyetinde değildim. Katedralin sağındaki sokak boyunca yürümeye başladım. Bu sokak üzerinde solumda kalan bir alan dikkatimi çekti. Resmen başka bir sokağın girişi turnikelerle çevrilmiş ve ücretli olarak içeriye giriş için birçok insan kuyruk oluşturmuştu. İlgimi fazlasıyla çekti çünkü bir sokağa girişi ücretli yapmak gayet garip bir şeydi. Merakla girişine doğru yaklaştım ve ünlü yazar Kafka'nın evinin o sokakta olduğunu gördüm. Bunu fırsat bilen caaanım Çekyalılar çekmişler turnikeleri sokağın başına. Birçok yer gezdim, fakat bunun gibisine pek fazla rastlamadım. Daha sonra, Charles köprüsünü geçip tipik bir turist gibi Astronomik saat ve Prag eski şehir bölgesini görmek üzere yürümeye başladım. Gezdiğim şehirler çok büyük değilse veya görmek istediğim yerler arasındaki uzaklık çok fazla değilse yürümeyi tercih ediyorum. Şehirde kah kaybolarak kah kıyıda köşede kalmış güzellikleri keşfederek gezmek bana keyif veriyor. Astronomik saat önünde üç beş fotoğraf aldım. Soğuğun keskinliğini üzerimden atması için bir restorana kendimi attım. Bu civardaki mekanların genellikle biraz daha lüks tarzda olduğunu hatırlıyorum. Sadece çay istediğimi söylediğimde garsonun bana bakışları halen aklımda. Biraz soluklandıktan sonra, meşhur mu meşhur, görmeden dönülemeyecek(!) Dancing House'un  (Dans eden ev) yolunu tuttum. Bütün gücü kuvvetini arkadaşının sırtına verircesine konumlanan dans eden ev karşımdaydı. Konumu biraz uzak olmasından, dönüşte metroyla seyahatin daha iyi olacağını düşünerek en yakın metro durağına gittim. Burada bir dipnot olarak belirtmek isterim ki;Avrupa'daki birçok şehirde toplu taşıma araçları ile yolculuk için aldığınız bileti, ayrıca küçük kiosk tarzındaki makinelere okutarak geçerli hale getiriyorsunuz. Şehrine göre değişmekle birlikte okuttuğunuz biletin geçerliliği ortalama 6 saat civarında oluyor. Eğer bileti alıp, ''ne de olsa yine kullanırım ne olacak sanki'' mahiyetinde düşüncelerle birkaç kez okutmadan geçerseniz başınıza benim az sonra anlatacağım gibi mevzuların gelmesi muhtemeldir. İtalya'da geçirdiğim uzun zamanı düşünerek, İtalyanlar bu konuda esnek davranışlara sahipler, bu konuda Çeklerden ayrılıyorlar. 

Gelelim heyecanlı mı heyecanlı metro seyahatine. Dans eden ev civarından kalkan metroya yetişmek için hızla ilerlerken, trene üç beş metre uzaklıktaydım. Yanından geçen yolcuları tepeden tırnağa süzercesine inceleyen bir polis memuru amca, beni sırt çantalı, boynunda fotoğraf makineli, uzun saçlı bir gezgin olarak potansiyel bir hedef olarak görmüş olacak ki, cüsseli bedeniyle bir hışımla beni durdurdu. Bir şeyler söylüyordu ama ben dilini bilmediğimi, İngilizce konuşabileceğimi belirttim. Bunu dedikten sonra, beni bir daha süzdü meraklı gözlerle. Tam hatırlamıyorum ama sanırım önce biletimi göstermemi istedi. Dedi ki; ''Bu bilet geçersiz, şurada duran makinelerden bunu onaylatmanız gerekirdi.'' Ceza uygulamam gerekecek tarzında konuşmaya başladı. Ben de, öyle bir uygulama olduğunu tabii ki (!) bilmediğimi, burada ziyaretçi öğrenci olduğumu söyledim. Mevzu uzadıkça amcanın milliyetçi damarları ağır bastı. Pasaportunu göster dedi, gösterdim. Sonra, ceza ödemem ve bilmem kaç krona vermem gerektiğini söyledi. Ben yine bir çıkış yolu arama umuduyla bende sadece Euro var dedim. O zaman 30 € ödemeniz gerek dedi. Bundan sonra da biraz fazla direttiğimi düşünecek ki haydin polis karakoluna gidiyoruz o zaman diye bağırmaya başladı. Dedim tamam al senin olsun, cezayı ödedim. Amcanın davranışları halen net olarak aklımdadır zira gayet aşağılayıcı ve saygısızca tutumunu unutmak pek mümkün değildi. Bu muhteşem şoktan sonra, ne yapsam ne etsem diye düşünüyordum metrodayken. Wenceslas Meydanında indim. Bu meydan gayet büyük, ve hemen yanında ihtişamlı bir müze yer alıyor. Ben, o anki üzüntünün verdiği hissiyatla tabii ki yemek yemeye gittim. Bu dönemdeki gezilerimin vazgeçilmezi cheeseburger'ı yerken polisle yaşadığım tartışmanın ayrıntılarını düşünüyordum. Daha sonraları düşündüğümde de, adamla tartışmayı uzatmanın anlamı yoktu ama olan olmuştu. Yemeğimi bitirdim, ve hostelin yolunu tuttum zira gecenin ilerleyen saatlerinde Berlin'e otobüsüm olduğundan, hostele gidip biraz zaman geçirmek istedim...

A view from Charles Bridge

Hosteldeki birkaç anımdan da bahsetmek isterim. Hostel, genel görünümüyle benim gibi ''Backpacker'' olarak anılan gezginler için çok uygun bir şekilde tasarlanmıştı. Lobinin bir duvarı, hosteli ziyaret eden genç ve genç hissedenlerin yazılarıyla doluydu. Ben de eksik kalmadım ve oraya imzamı attım. Bu gibi ortamlardaki insanların sıcakkanlılığı pek hoşuma gitmiştir. Lobide bir İskoçyalı ile karşılaştım. Sohbete başladık, şu anda anımsadığım kadarıyla gayet samimi birine benziyordu. Fakat beni etkileyen birincil özelliği bu değildi. Bildiğiniz veya öğreneceğiniz üzere İskoçların İngilizce aksanı leş denilebilecek düzeydedir. Benim bu konudaki düşüncem, adamların kendi Scottish (İskoçça) dilini İngilizlerin sömürmesi ve İskoçları İngilizce konuşmaya zorlamasının sonucunda, bu insanların kendi dilleri ve İngilizcenin ortak etkisi altında kalarak böyle bir aksan geliştirmiş olmaları. İskoçya'da, veya en azından İngiltere'nin kuzey bölgesinde uzun bir süre bulunmadıysanız konuştukları dilin İngilizce olduğuna kendinizi dahi inandıramayabilirsiniz. Genç, o kadar muhteşem bir İskoç aksanıyla konuşuyordu ki, sohbet, o konuşurken aklımdan geçenlerle dediklerini anlamaya çalışmakla geçti desem yeridir. Sohbetimizle ilgili arkadaşın aksanı dışında neredeyse hiçbir şeyi anımsamıyorum. Tipik çok konuşan ama aslında hiçbir şey söylemeyen tarzda birisi olduğundan mıdır bilmem ama kendisine dair sadece İskoçyalı olduğu hatırımda. Konuşmasının harareti o kadar yüksekti ki hiç bitmeyecek gibiydi. Arada bir saatime bakıp, bir şeyler yemem gerektiğini ve otobüse yetişmem için Prag'a geldiğimde inmiş olduğum Florenc otogarına metroya ulaşmam gerektiğini de düşünüyordum. İskoçyalının konuşmasının içeriği beni o kadar ilgilendirmemiş ki, sohbet esnasında onun anlattıkları değil de benim zihnimden geçenler aklımda kalmış. Neyse, bir yolunu bulup İskoçyalıdan sıyrıldım. Bir şeyler atıştırdım, çantamı toplayıp beklemeye başladım. Dışarıya çıkmak içimden gelmemişti zira hem havanın eksi onlarda olduğunu hem de yola çıkacak olduğumu düşünürsek, sıcak hostel lobisinde beklemek daha cazip gelmişti. Saatime baktım, zamanım vardı. Lobideki başka biriyle konuşmaya başladım. Amca 50 yaşlarında, Hollanda'nın güney sınırındaki bir kenttendi. Ben kendimden o da kendisinden bahsetti. Birçok yer gezip gördüğünü, şu anda da bir gezinin ortasında olduğunu söyledi. Güzel bir sohbet olmuştu. Kendisi beni engin bilgisiyle aydınlatarak çok gezen bilir tezini sanki doğruluyordu...

Zaman gelmişti, amcayla ve şirin resepsiyonistle vedalaştım. Beni bekleyen yeni mini maceradan habersizce metronun yolunu tuttum. Gece yarısında olan yolculuk için otogara gitmek üzere metro istasyonuna geldiğimde büyük demir bir kapıyla metroya inişin kapatıldığını gördüm. Gece yarısı dahi olsa, böyle turistik bir şehrin göbeğinde metronun kapalı olduğuna şaşarak bir yol aramak için düşünmeye başladım. Tek bir yol vardı, taksi tutmak... Ama adeta terk edilmiş ölü bir şehir görünümündeki Prag'da caddede görünen bir taksiyi geçtim, benim dışımda hiç kimse yoktu. Yürümeye başladım, neyse ki bir taksi buldum ve direk otogara doğru yol aldık. Otogara vardım. Otobüsü beklerken iki Türk gençle tanıştım. Onlar da değişim programıyla gelmişlerdi. Yanımıza, adını rehberimde kayıtlı olduğunu daha sonra gördüğümde bu kimdi yahu derken hatırladığım Sebastian geldi. Değişik bir tipti. Benden borç istedi, bende de kendime yetecek kadar para olduğunu söyleyerek geri çevirdim. Numaramı istedi verdim. Çocuktan bilmediğim bir nedenle şüphelendim. Otobüsü uzuuun bir süre nedensizce bekledik. Sonunda geldi. İki katlı otobüs tıkış tıkış doluydu, hani sanki biletli yolcu almamışlar da rastgele milleti doldurmuşlar gibi. Hızla otobüse doğru ilerledik. Sebastian da arkamdan geliyordu. Dedi birlikte oturalım sohbet muhabbet gideriz. Tamam dedim ama bir yandan da gözüm hep üzerinde. Alt katta bir yer bulduk. Yirmi kiloluk sırt çantamı bagaja atma gereği bile duymadan içeri girdim. Karşımızda iki kişi daha oturuyordu ve çantamı koyacak bir yer olmadığından kucağıma koydum ve put gibi oturarak bir yandan uyuklayıp bir yandan etrafımı kolaçan ederek yolculuğu tamamladım. Sabahın erken saatlerinde Berlin'e vardım.

Prag seyahati de böylece sonuçlanmıştı. Berlin, Prag'dan daha keskin soğuğu ve metrelerce karların kürenerek cadde kenarlarına atılmış şekliyle beni karşıladı... 

Bu yazıdan da bu kadar. Yazımı beğendiyseniz, eşe dosta bahsederseniz memnun kalırım.

Bir önceki Floransa II yazımı okumak isterseniz buraya tıklayabilir, görüşlerinizi benimle paylaşabilirsiniz.

Şimdilik eyvallah...

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

You can read this article in fifteen minutes...

Hi again!

After checking the notes and the photos I have taken, I like to tell about my memories in Prague,which is a quite cold city in Central Europe. Prague is a city of cold climate and cold people. Even I have stayed there for a few days, I can understand people's behaviours. Prague was the second city of my mini Europe Tour after I visited my aunt in Germany. I travelled from Vienna to Prague via Flixbus. Flixbus was quite good instead of one travel of mine from Prague to Berlin. It was a kind of travel that I was a little skeptical about Western civilizations which we look with admiration. For this reason, I am also gonna tell about my travel from Prague to Berlin at the end of this article. 

I arrived Prague towards evening. I hit the road towards the hostel that I just looked up on the web, which was at good location and cheap. This hostel was quite close to St.Vitus Cathedral and Prague Castle. I was quite pleased to stay at this hostel. The room was for six people. Btw, I paid around 10 Euros after exchanging from Czech koruna, which was quite good price compared to Hostel prices. Besides, it will be quite good for you to exchange your currency into Czech koruna, because people generally do not accept any currencies instead of Czech koruna. If you fly to Prague, it is better to exchange just a little amount of your money into Czech koruna. That is because, people who are working in the airport will charge you much more than in the city centre. So, you should exchange the rest of your money when you arrive city centre.

I arrived in the hostel. The receptionist was quite sincere. There were three bunk beds for six people. I was alone in the room first night. Three girls arrived in the second night, and they were quite strange people by not even saying hello, which is really odd and rare action happens in the hostels. They left in the early morning. The room was quite neat, but the bathroom was out of the room. Bathroom was quite clean as well. After I left my belongings in the room, I went out to see around the city. The street that hostel is situated was covered with cobblestone. It was also steep, vibrant and crowded street. There were some embassies and lots of good stores along the street. When you go down the street, the well-known Charles Bridge is on your right, when you go up from the street, St.Vitus Cathedral and Prague Castle are on your right side. There was also a really good Panoramic view of Prague while I was walking towards the Prague Castle. On the street, there was a woman who sells the traditional Czech dessert called Treldnik. I told her to prepare one for me. I was walking up while I was eating my yummy dessert. The big space which is on the Castle direction was crowded with lots of people whgo are like uncles and aunts.That was because it was Christmas holiday. I saw a place which sells hot apple wine. I watched with curious eyes. I paid two euros, and I started to drink the hot wine in freezing weather while I was walking towards St.Vitus Cathedral. Prague is a complete tourist destination, and the period that I was there was Christmas. So, it was hell crowded. People from Far east were the community that I have seen so much in Prague. St.Vitus Cathedral was situated in a place surrounded by high walls and a square. Cathedral is quite high-rise building. I could take a photo of this cathedral by falling flat on the ground. I did not go inside of the cathedral because of exhaustion, freezing cold, studentship and a loong queue. So, I decided to go to the hostel.

Following morning, I decided to go to Cathedral and Castle in order to see them in the daylight. I impressed by the view of Prague from this height. I went to Cathedral, and the queue was so long again and I didn't want to spend time with waiting for this queue. I started to walk along the road next to cahedral. The place that is on the left aroused my interest. The entrance of a street was surrounded by turnstiles, and there was an entrance fee. There were lots of people wating outside, and it was really stange for me to install these kind of turnstile at the beginning of a street. I went closer, and I realized that the well-known writer Kafka's home is on this street. Czech people took advantage of it, and made it like that. I have seen many places around Europe but I confronted this kind of thing rarely. Then, I passed Charles Bridge, and I went to see Old Town and Astronomical clock just as a typical tourist. I prefer walking in order to losing my way in the city and discovering some places which are not so commoni and I do this in small cities and the places which are close to each other. I took a few photos before the Astronomical clock. I threw myself into a restaurant in order to get rid of freezing cold a little. The restaurants around Old Town was quite pricey. When I ordered just a tea, waiter looked at me so strange that I even remember it right now. After I caught my breath, I started to travel towards Dancing house, which was a must-see (!) place to visit. Dancing house was just across of me just as a friend who is leaning his back on his another friend. Because dancing house was a bit far from city centre, I decided to go back to city centre by train. In Europe, most of the bus and train tickets must be validated firstly. Otherwise, you can be fined so hard. Tickets which are validated are valid for six hours on average. If you say yourself; ''I can use it another time again, so what?'', you may have the problem that I have had. When I think about my long stay in Italy, I can say that Italians are much more flexible about these issues compared to Czech. 

Let's see the exciting metro travel. When I was walking fast in order to catch the train, it was three or five meters away from me. A bulky policeman who was eying people from head to foot stopped me maybe by considering me as a potential danger by being a backpacker, carrying a camera, a long-haired man. He was saying something, I said I cannot speak Czech but I can speak English. After I say this, he looked me curiously again. As I recall now, he requested my ticket first. Then he said: ''This ticket is invalid, you must have validated it on those kiosks.'' Then he started to act like I have to fine. I said that I don't know this kind of process, I am a visiting student here in Prague. As the issue seems like be long, the policeman showed his nationalist character and told me that ''Passport,please!'' I showed. Then he said: ''You have to pay bla bla krona as a fine.'' Then, I said I just have Euros to find a way out. He said that then you must pay thirty euros. After that, he must have thought I am gonna long the process. He started to yell at me like ''let's go to police station.'' I said here it is, take it. Then, I left there. I remember the behaviour of this policeman quite well, because he was so disrespectful and pejorative. After this shock, I decided to go to Wenceslas Square, in which a huge museum building and some statues are situated. I, of course, went to eat something by the impression of the sadness. When I was eating the cheeseburger, which was my essential meal along those trips, I was also thinking of the dispute that I had with the policeman. After a while, I thought that I should have cut it out easily! I finished my burger, and I started to go to hostel because I have a bus to Berlin towards the morning.

Astronomical Clock

I would like to tell about my memories in the hostel I stayed in Prague. Hostel was equipped with good material for people called Backpacker like me. In the lobby, a wall is for the visitors to write their memories in this hostel. I did not come short for it, so I wrote something on the wall. People's sincerity in those kind of places always appeals me. I met a Scottish guy in the lobby. I started to chat, as I remember now, he seemed sincere. But this characteristic wasn't the primary one. As you know or as you will learn, Scottish accent of English is highly difficult to understand. In my opinion, English people has exploited Scottish language and they force them speak English. As a result of this, Scottish people has been under the influence of both English and the Scottish language, and they have generated this kind of English, which includes a complete accent. If you haven't stayed in Scotland or in Northern England for a long time, you even may not convince yourself that this is English language. The guy that I have talked in the hostel was speaking so original Scottish accent that the chat has consisted of what I am thinking of and what he was saying at all. I almost don't remember anything related to this chat except the accent this guy has had. I just remember that this guy is Scottish. I think that it is because he is a kind of typical person who talks a lot but says nothing. He was so voluble that it is like it won't end at all. At the same time, I was thinking of eating something and catching the bus in the Florenc Bus station, in which I dropped off when I first came Prague. The talk of Scottish guy didn't interest me so much that, I just remember the things that I have been thinking at that time, not the things that he was saying. Btw, I found a way to get out of Scottish guy's sight. I had a snack, I collected my pack and started to wait for the bus at the hostel. Since the weather was minus ten and I was gonna go for another travel, I didn't feel like go out, I felt like spending time at the warm lobby of the hostel. I looked at the watch, I still had time. Then, I started to talk with another guy in the lobby. This guy was around fifties and he was from a city from the Southern Holland. I introduced myself and vice versa. He told me that he has visited lots of places, and he was at the middle of another trip right now. It was a good chat. He was enlightening me with his in-depth knowledge, and this conversation nearly proves the proverb of ''He that travels far knows much''. 

It's time. I said bye to 50s guy and receptionist, and I hit the road without knowing the mini adventure that I will come across. When I reached the metro station that I am gonna use, I saw that it was closed with big iron door. I started to think of finding a way to go to the bus station, at the same time I was really surprised with closed metro station in this kind of touristic city in the midnight. There was just one way, taking a taxi. However, there was nobody on the road, not even a taxi... Prague was like an abandoned city. I started to walk. Luckily, I found a taxi and I directly went to bus station. I met two Turkish guys at the bus station, they also were there for Student exchange program. Then Sebastian came, he was the guy that I later remember his name from my phone contacts list. He was weird. He asked for money, but I refused him by saying I just have the money for me. He wanted to take my phone number, I said okay. I suspected of him for no reason. We have waited for the bus long time for no reason as well. It arrived at last. It was double decker bus, and it was crammed like they just put all the people randomly without requesting ticket from them. We walked to the bus fast. Sebastian was behind of me, he said:''Let's seat together, we can talk.'' I said okay but at the same time I have been keeping an eye on him. We found a place downstairs. I went inside without thinking of putting my twenty kilos backpacker to the baggage. There were two other guys sitting across us, and there was no space to put my backpacker. So, I took it on my lap. I finished my journey by standing as still as statue and dozing off while keeping an eye on people around me. I arrived in Berlin in the early morning.

Prague trip was over like that and Berlin welcomed me with its drier cold than Prague and the high height of snow which were shoveled on the edge of the roads...

That's all from this article. I will be pleased if you like my article and you talk this article about your acquaintances.

If you would like to read my previous post "Florence II", you can click here and share your thoughts with me.

So long.