''Sıcakkanlı'' Barselona I | ''Lively'' Barcelona I

Yazıyı 10 dakikada okuyabilirsiniz...

Merhaba. Gezi yazılarıma ara da versem, o anları yaşarkenki hissiyatım ve o anıları yazıya dökerek onlara can vermek benim için önemli. Başımızdan geçenler, bir süre sonra aynı hissettirmeyebiliyor, hissettirse dahi onları ilk günkü gibi hatırlayamıyoruz. Ben o anları daha dün gibi hatırlasam da, aradan zaman da geçse zihnimin derinliklerine ulaşmaya gayret ederek bu yazımda Barcelona anılarımdan bahsedeceğim.

Barcelona’ya hazırlıklar...

Bahar ayları yaklaşmaktayken, aklımda gitmeyi planladığım birkaç yer vardı ve Barcelona bunların başını çekiyordu. Zira, Akdeniz şehri olması, gerek iklimi gerekse sahil metropolü olmasından ötürü uzun süredir aklımdaydı Barcelona.Uzun sayılabilecek yolculuğu göz önüne alınca, İspanya’da başka hangi şehirleri görmek gerekir diye düşünüyordum. Ancak bu gezimde Barcelona’yı görüp İtalya’ya geri döndüm.

Barcelona’da görülecek ve gezilecek yerler için araştırmaya devam ederken, ikinci dönem kasabaya gelen Türk bir arkadaşımla karşılaştım. Kendisiyle konuşurken konu konuyu açtı ve eğer istersem Barcelona’ya benimle gelebileceğini söyledi. Ben de ‘’hay hay’’ dedim. O süre içinde hostelleri araştırdığım için kendisine hosteli ayarlayabileceğimi söyledim. Günler geçti ve yolculuk günü çattı. Roma’ya gitmek üzere sabahın erken saatlerinde trene atladık. 4-5 saatte Roma Termini istasyonuna vardık. Uçuş akşamüstü olduğundan dolayı zamanımız vardı ve ben Roma’yı defalarca görmeme rağmen arkadaşım ilk kez geliyordu. Bana, ‘’uçuşa kadar birkaç yeri görüp öyle havalimanına gitmeyi önerdi. Ben de keyifle kabul ettim güzel Roma’yla tekrar buluşmayı ve Kolezyum civarını dolaştık. Kendisi Kolezyuma girmek istedi fakat metrelerce kuyruğu gösterip uçuşu tehlikeye atmamayı önerdim. Biraz daha zaman geçirdikten sonra Termini istasyonunun yolunu tuttuk.

Gotic Bölgesinden bir sokak

Barcelona ve Hostelden İlk İzlenimlerim... 

Akşamüstü olan uçuşumuz için shuttle servisine atlayıp havalimanına doğru yola çıktık. Roma-Barcelona biletini 25 euro civarı uygun bir fiyata aldım. Güneş günün mesaisini tamamlamak üzereyken El-Prat havalimanına indik ve metroyla şehir merkezine doğru yola çıktık. Birçok Avrupa kenti gibi Barcelona’nın da metro ağı oldukça gelişmiş. Önceden araştırdığım hostel listesine bakarak hostelleri bulmaya koyulduk. Hava kararmıştı ve ışıl ışıl sokaklarını, cıvıl cıvıl insanlarını, ılık rüzgârlarını yüzünüze çarparcasına kendini cömertçe sunan samimi Akdeniz kenti günü geceye bırakarak uğurluyordu artık. Her kentin yerlisiyle iletişime geçip yol sorarak ve  bir sokağı ararken başka bir sokakta kaybolarak yolumu bulmayı sevdiğimden, kara düzen misâli hosteli arıyordum. Navigasyona ilk başta bir göz atıp hostelin nerede olduğunu kabaca belirlemiştim kafamda. Şehir merkezindeki Passeig de Gracia caddesindeydi hostel. Yürümekte olduğumuz caddenin sonuna geldiğimizde Passeig de Gracia’nın tam ortasına düştük. Dostoyevski romanlarında olduğu gibi her köşesini görmüşçesine gözümde canlanan Nevski Caddesi gibiydi cadde. Sağlı sollu mağazaların bulunduğu ve sonu Katalunya meydanı ile La Rambla’ya bağlanan cadde, tıpkı üçer şeritli geniş yollarının kenarında, genişçe kaldırımları bulunan Roma caddelerine benziyordu. Yolu aydınlatan elektrik direkleri bahar akşamının sıcak renklerini umarsızca pekiştiriyordu. Melodik İspanyolca’dan sözler mırıldananlar koşuşturuyorlardı caddeler boyunca. Biraz sonra da caddenin tam köşesindeki devasa binayla karşılaştık. 7-8 katlı olan binanın tümü hostelden oluşuyordu ki içeriye girdiğimizde İspanyolların hiperaktif seviyedeki canlılıklarıyla birleşen sırt çantalılar oradan oraya naralar atarak koşturuyorlardı. Sıcakkanlı resepsiyonist, karma ve karma olmayan odalar olduğunu belirtti. Ben karma olan odayı seçtim, arkadaşsa başka bir odayı. Oda 6 kişilikti ve içeriye girmemle yalnızca gezginlerin burunlarının direğini sızlatırcasına anımsayacakları koku beni cömertçe karşıladı. Hostel odası kokusuydu bu. Yıllar sonra İstanbul’da kaldığım bir hostelde uzun süredir görmediğim birisini görmüşçesine özleyerek içime çekecektim bu kokuyu. Odanın girişinde sağda bir ranza ve karşıda iki ranza yan yana duruyordu. Karşıda solda bulunan ranzanın alt yatağına yerleştim. Üstümü değiştirip fazla oyalanmadan çıkacaktım ki, karşı ranzada yattığını anladığım sıcakkanlı birisi odaya girdi. Kendisiyle ayak üstü sohbet ettik. Kendi deyimiyle ‘’gezgin’’ bir Amerikalı olduğunu söyledi Kendall. Bana; ‘’arkadaşımla geziyoruz, Roma’dan buraya geldik.’’dedi. ‘’Roma şahanedir,birçok kez gittim.’’dedim. Gezgin Kendall odadan çıkarken, büyükçe bir valizin yatağının kenarında durduğunu gördüm ve biraz şaşırdım. Gezginlik anlayışım kendisinden farklıydı anlaşılan.

Sözleştiğimiz üzere kısa süre sonra arkadaşımla dışarıda buluştuk ve sokaklarına çıktık Barcelona’nın. Caddeden meydana doğru yürümeye başladık. Meydana ulaştığımızda ‘’böyle çek’’, ‘’yok olmadı bir de böyle’’, ‘’dur ben de seni çekeyim’’ diyerek fotoğraflar çekildi derken Barcelona’nın Gotic Quarter bölgesindeki ara sokaklarında bulduk kendimizi. Buralar bana biraz Venedik’in ara sokaklarını anımsattı. Sonra büyükçe bir katedrale çıktı yol. Kendimi La Sagra da Familia’ya şartlamış olduğumdan mı bilmem, katedrali bir an ona benzettim. Fakat bunun Santa Maria Katedrali olduğunu öğrendim. Yollar yürüdükçe güzelleşiyordu. Çok merak ettiğim, yollarını arşınladığımız La Rambla’ya vardık. Bu caddeyi, birçok Türk gibi ben de İstiklâl Caddesine benzettim. Zira eski İstiklâlde olduğu gibi sağlı sollu ağaçların arasında gecenin bir saati gezinen binlerce turist vardı. Fakat bu caddenin sağ ve sol kenarlarında dar bir araç yolu vardı. Barcelona’nın kalbi La Rambla. Kozmopolit bir cadde ve gaspçısından milyonerine kadar her tür tip var. Daha sonra bilahare anlatacağım La Rambla’yı. Caddeye girer girmez birisi yabancı olduğumu anlamış olmalı ki, yanıma yaklaşıp bir şeyler söyledi ben de ‘’aa öyle mi’’ falan diyerek savuşturdum. Caddede gezinirken bir Türk heyetine rastladık. Resmi bir Türk heyet geçişi gibi kendilerini açıkça belli ederek ve caddeyi 10-15 kişilik bir duvarla kapatarak geçiyorlardı. Kendileriyle biraz sohbet ettik, orada gezi amacıyla bulunduğumuzu ve İtalya’dan geldiğimizi söyleyince gurbette birbirini gören her Türk gibi biraz şaşırdılar. Önceki deneyimlerimden mütevellit rehin alabilme potansiyellerini gördüm. Yaklaşık bir saatlik gezintiden sonra hostele vardık.

Casa Batllo

Casa Mila & Casa Batllo & La Sagrada Familia

Ertesi sabah hostelin teras restoranına gidip kahvaltı yaptık. Gittiğim birçok hostele nazaran kahvaltısı zengin ve ucuzdu. Gecelik fiyata dahil olmayan kahvaltı, 3-4 euro civarındaydı ve doyurucuydu. Birçok noktaya yakın olan hostelden çıkıp La Sagrada Familia’ya doğru yola koyulduk. Yolumuzun üzerinde Barcelona’nın her yerinde izi, imzası bulunan ve şehrin mimarı olan Antonio Gaudi’nin eserlerine uğradık. Önce Casa Batllo çıktı karşımıza. Dış cephesinde, içinde olduğu gibi mozaik benzeri ışıltılı parçalar vardı ve ilk gece hostelin yolunu tutarken karşıma çıktığında kendini adeta ben buradayım dercesine belli etmişti. Pahalı olan giriş ücreti ve zaman dolayısıyla dışarıdan biraz inceleyip yola devam ettik. Daha sonra Gaudi’nin diğer eseri Casa Mila caddenin köşesinde kendini gösterdi. Bu iki güzel eser de UNESCO Dünya Mirası listesinde ve kendilerine özgü öğelerinden dolayı dikkat çekici yapılar. Bir şehir en güzel yürüyerek gezilir klişesi doğru. Toplu taşıma ile göremeyeceğiniz birçok şey ile yüz yüze kalabiliyorsunuz ve bu spontanlık büyük bir haz verebiliyor. Yürüdükçe La Sagrada Familia’ya yaklaşıyor olduğumuz çevredeki onlarca hediyelik eşya dükkânından kendini ele veriyordu. O dükkânlardan birine girip biraz oyalandık, tişört aldım. Vardığımızda uzun zamandır süren ve öyle de olacağı aşikar katedralin inşaatı karşıladı bizi. Dış cephesindeki detaylar göz alıcıydı, adeta ilmek ilmek işlenmiş oyalar gibiydi.

La Sagrada Familia

Sözü geçmişken, usta mimarla ilgili bir anekdotu kondurayım. Gaudi, kendini yaptığı işe adamış bir duayen ve işinden başka hiçbir şey umurunda değil. Zira, giyim tarzıyla Barcelona sokaklarında bir berduş gibi dolaşırmış. Öyle dolaştığı günlerden bir gün, onlarca yıldır inşaatı sürmekte olan eşsiz eseri La Sagrada Familia’nın dış cephesine bakmak için caddeye çıkıp geriye doğru yürümeye başlamış, kendini eserini incelemeye öylesine kaptırmış ki üzerine doğru gelen tramvayı görememiş ve tramvayın kendisine çarpmasıyla vefat etmiş. Böylece şehre bıraktığı ölümsüz izleriyle dimağlarda yer edinmiş Gaudi. Katedralin çevresinde sayısız sayıda ve perspektifte fotoğraf çekip civarında dolaştık. Bu bölgenin şehrin en turistik yerlerinden biri olduğu çok açıktı. Her yerden değişik tipler fışkırıyordu ve onlardan birini görmemle biraz şaşırdım. Roma-Barcelona uçağında yanımda oturan Meksikalı kız ile katedralin önünde burun buruna geldim. Şaşkınlığın verdiği tebessümle öylece bakakaldık. Gezilerim esnasında karşılaştığım birçok başka tesadüflerin yanında bu olağan bir durum olarak addedilebilirdi. Katedralin çevresindeki mahşeri kalabalıktan sıyrıldım. Karşısında adeta bu yoğunluktan kaçma isteyenlerin soluklanabilecekleri parka attım kendimi. Küçük ve şirindi park ve ortasında yapay bir gölet, etrafında rengarenk çiçekler vardı. Parktan katedralin fotoğrafını almak hem daha güzel bir açı veriyordu hem de birbirini itekleyen acımasız turistlerden bir nebze de olsa uzaktaydı. Burada biraz gezindik. Daha sonra, diğer maceralara doğru yürümeye başladım. Gezilerim boyunca enteresan ve özgün olan mimari yapılar pek ilgimi çekmişti. Nitekim, bu ilginin sonucu olarak kendimi Torre Agbar’da (Agbar Kulesi) buldum. Prag’ın dans eden evinin şöhreti neyse Barcelona’nın Agbar kulesi de oydu. Oval yapı ziyadesiyle yüksek ve dışı tamamen camla kaplıydı. Bu sayede gündüz farklı gece farklı renklere bürünüyordu.

Parc Güell

Bir Doğa Harikası: Parc Güell

Şehrin en çok merak ettiğim eserlerinden biri Parc Güell’e doğru yürümeye başladım. Navigasyona bakılırsa çok fazla zamanımı almayacaktı varmak. Lakin parka vardığımda ne ruhum ne de bedenim böyle düşünüyordu. Zira, ilkbaharın son günlerindeki Barcelona’nın kavurucu sıcağı, Karadeniz'in bitmek bilmeyen kilometrelerce uzunluktaki rampalarına benzeyen yollarıyla birleşince parka vardığımda mecalim kalmamıştı. Ama o günün yüksek gezgin enerjisi ruhumda ağır basıyordu ve oralı dahi olmadan parkı keşfetmeye başladım. Parc Güell, Katedraldeki gibi insan seliyle doluydu. Turistler türlü hareketlere bürünürken, satıcılar da bas bas bağırıyordu. İnsanoğlunun güzel olan her şeyi sonuna kadar sömürürcesine bitirmeye programlı enerjisi bitmek bilmiyordu. Yüksek palmiye ağaçlarıyla çevrili doğa harikası park insana huzur vermeyi amaçlasa bile, yılın her mevsiminde turist alan ve son zamanlarda yerlilerin ‘’şehrimizde turist istemiyoruz’’ konulu protestolarına maruz kalan şehirde pek huzur kalmamış gibiydi. Parka vardıktan sonra hafif bir yokuş tırmanarak  taş kolonlu olan ve saçağa benzeyen bir yere vardım. İçeriye girince gölgenin serinliğini içimde hissettim ve müzisyenlerle yüz yüze geldim. Karşımda iki keman, bir viyolonsel, bir gitardan oluşan küçük bir orkestra vardı. Çok güzel müzik yapıyorlardı. Sağlı sollu taş kolonlardan geçtikten sonra, geniş bir alana açılıyordu park. Bu noktadan sonra,  zemin renkleriyle çöle benzeyen büyük bir alana ve şehir manzarasına açılan kısım ücretliydi. Aynı manzarayı parkın birçok başka noktasından görmek mümkündü. İnsanları nasıl yolabiliriz diye kafa yorduklarını düşünmeden edemedim, yoksa mantıklı olan bir şeye para harcamak oldukça olağandı. Parka doğru çıkarken giriş kapısı solumda kalıyordu ve yukarıya tırmanınca şehrin manzarasını terasa benzer bir yerden görebiliyordum. Park bayağı büyük, trekking bile yapılabilir. Etrafında çevre yolu tadında patika yollar mevcut, böylece yürümeye başlayıp başlangıç noktasına geri gelebilirsiniz. Parkın birçok noktasından şehri izledim. Oturup koşturanlar, poz verenler vardı onlarca. Şehre yukarıdan bakınca insanı yutarcasına devasa ve yıpranmış görünüyordu gözüme. Fotoğrafımı çeker misiniz ricalarımı kırmayan güzel ve suratsız insanlarla karşılaştım. Sırılsıklam olan sırtımda fotoğraf makinesinin çantası yerini sağlamlaştırırken çantaya bağlı küçük poşetteki tişört sallanıyordu. Yaklaşık üç saatimi tazelenerek ve keşfederek geçirdim Parc Güell’de. Dönüş yolunda otobüse atlayıp Katalunya Meydanında indim.

Kısa günleri değerli anılarla geçirdiğim Barcelona gezimin ilk bölümü bitti. Uzunca bir yazı olacağa benziyor. İkinci bölümde, Katalunya meydanı, La Rambla, La Boqueria, Barceloneta Plajı ve fazlasından bahsedeceğim.

Bir önceki Amsterdam yazıma buraya tıklayarak ulaşabilir, düşüncelerinizi benimle paylaşabilirsiniz...

Parc Güell'den şehir manzarası

        ——————————————————————————————————————————————————————

You can read the article in fourteen minutes...

Hi you all. Even if I take break for a while for my travel articles, it is important for me to liven my feelings by jotting them down. Experiencing the moments sometimes does not make us feel as it was before. Even if I remember those moments as if it happened yesterday or time has passed through, I am gonna tell you about my Barcelona journey by trying to remember those moments which are in the depths of my mind.

Preparations for Barcelona...

As the spring is approaching, there were several destinations in my mind to travel and Barcelona was one of the leading city of those destinations. It is both a Mediterranean city and it has the great climate along with the coast, Barcelona was in my mind to visit for a long time. Considering the journey which can be considered long, I was thinking about going some other cities in Spain. However, I visited Barcelona and I came back to Italy in this journey.

While I was searching for the destinations to visit in Barcelona, I came across a friend of mine who has settled in the town second term of the year. While talking with her, subjects have opened up and she said; ‘’If you are okay, I would like to join you in this journey’’. And I said: ‘’Sure, it is okay.’’ Because I was searching for the hostels in that time, I said her that I can arrange the hostel. Then, it was the travel time. I got the early morning train to arrive Rome. Then, we reached Termini Station in around four or five hours. We had time because the flight was towards evening and though I saw Rome several times, my friend was visiting Rome first time. She said to me that ‘’shall we visit some places in Rome before going to the airport?’’ I accepted to meet amazing Rome again and we saw around Colosseum. She wanted to go inside of Colosseum but I suggested her to not to endanger the flight by showing the lengthy queue. After spending a little time around there, we hit the road towards Termini Station.

La Rambla Street

My First Impressions from Barcelona and the Hostel...

We got the shuttle bus to got to the airport for our flight which was towards the evening. I bought Rome-Barcelona flight ticket around 25 euros which was quite reasonable for me. We landed El-Prat airport when the sun was ending her shift for the day and we hit the road towards city centre via metro. As many other European cities, metro network of Barcelona is quite advanced too. We started to find the hostels that I previously searched for. It was getting dark and this Mediterranean city, which was presenting herself generously to me by her sparkling streets, chirping people and warm wind, was seeing of the day. As I both love connecting with the local people and losting my way in the streets that I try to find, which consequently leads to find myself a very different street, I was looking for the hostel just like conventional methods. At first I looked up the GPS in order to comprehend the whereabouts of the hostel. Hostel was on the street called Passeig de Gracia which was at the heart of the city centre. When we reached the end of the street we were walking, we found ourselves at the centre of Passeig de Gracia. The street was just like Nevski Street which was mentioned in the Dostoevsky’s novels. There were lots of stores on both sides of the street which was also linked with Catalunya Square and La Rambla street.Besides street resembles Rome’s streets with its wide sidewalks and wide roads with three lanes. Lampposts which were lightening the street were simply strenghtening the colours of the spring. People were sprinting along the street just as they were going home from their workplaces by murmuring something in melodic Spanish. Soon after, we encountered the huge building which was at the corner of the street. The building was seven or eight floors in which liveliness of Spanish people combined with the backpackers who were running along the hostel just as we entered in there. Sincere receptionist told us that there are two types of rooms that are mixed dorms and single-sex dorms. I chose the mixed one and my friend chose some another one. The room was for six people and just as I entered the room, the particular odour of every single hostel welcomed me which can be only understood by backpackers who can remember this odour by feeling a pang of grief. It was the odour of every single hostel. I was gonna inhale this odour as if I would inhale a scent of my next of kin whom I didn’t see for years when I stayed at a hostel in Istanbul. There was one bunk bed on the right of the room and two bunk beds just across the entrance. I got the bottom left bunk bed of  the across of the entrance. I was gonna leave the room without lingering too much after I get changed, someone who is sincere and who was staying on the opposite bed of mine walked into the room. We introduced ourselves in a short talk. With her own words, Kendall said that ‘’I am a traveler from United States, I am travelling with my friend and we came here from Rome.’’ I said; ‘’Rome is amazing, I went there several times.’’ When Kendall was leaving the room, I saw a huge suitcase which was situated next to her bed and I was a little surprised with it. It was apparent that my wandering concept totally differs from hers.

As we agreed before, I met my friend outside of the hostel and we hit the roads of Barcelona. We started to walk from the street to Catalunya Square. When we reached the square, some photos are taken by telling ‘’take a photo like this’’, ‘’it’s not okay, shoot it like that’’, ‘’wait, I take a photo of yours’’ and we found ourselves in the streets of the Gotic district of Barcelona. This region reminded me of the narrow streets of Venice. Then the road went up to a huge cathedral. I confused this cathedral with La Sagrada Familia maybe because I conditioned myself La Sagrada Familia. Then I learned that this one is called Santa Maria Cathedral. As I walked, the roads seemed very beautiful to me. We reached La Rambla street striding through that I wondered so much. As many Turkish people, La Rambla Street seemed so similar to me İstiklal street situated in Istanbul. There were thousands of tourists strolling in the midnight along the street which is surrounded by trees which was quite similar to Istiklal street. However, there were carriage ways on the both sides of La Rambla street. In my opinion, La Rambla is the heart of Barcelona. It is a cosmopolitan street and there are every sort of types from muggers to millionaires. Afterwards, I am gonna tell you about La Rambla. As I walked into the street, someone weird must have understood that I am a foreigner, he came closer to me and said something that I couldn’t get, and I put him off by saying something like ‘’oh yeah?’’ We came across some people who were just strolling as a Turkish board and who were around fifteen people. We talked with him shortly, as we told them that we are coming from Italy to visit Barcelona, they were a bit surprised. After a while, we said farewell to them and we reached hostel after about an hour-walk.

Casa Mila

Casa Mila & Casa Batllo & La Sagrada Familia

We ate our breakfast on the roof restaurant of the hostel. The breakfast was quite rich and cheap compared to many other hostels I have stayed. Breakfast, which was not included in the hostel price, was around 3-4 euros and it was satisfying. We went out from hostel which was quite close to many points in the city and we hit the road to La Sagrada Familia. We stopped by some of the artworks of Architect Antonio Gaudi who is the symbol of Barcelona by leaving his unique trace on the every corner. First Casa Battlo greeted us. There were mosaics on the exterior facade of the buildings as it was exactly like that in the interior and when I saw this building going to hostel from the airport at my first night in the city, it literally manifested itself jut by saying I am here. Because of some reasons such as pricey entrance fee and time management, we have seen it from the outside for a while and we moved on. After, we saw the other work of Gaudi called Casa Mila. Those two beautiful artworks are in the list of UNESCO World Heritage and there are quite attractive buildings because of the unique elements they have. The cliche of the best way to see around a city is to walk is true. You can face many things while walking which is not possible too much while using public transportation and this spontaneity may give you a kick. It was quite understandable from the souvenir shops we have been coming across that we have been much more closer to La Sagrada Familia. We walked into one of the souvenir shops and we have strolled a bit in there, then I bought a t-shirt from there.

La Sagrada Familia

When we got there, the construction of cathedral, which has been going on long since and which seems that is gonna continue long time, greeted us. The details of the exterior facade of the building was very attracting which was just like a lacework. Speaking of which, I would like to tell you an anecdote from the life of master architect. Gaudi is a genuine connoisseur who do not care of anything but his work. Because it is said that he used to walk along the streets of Barcelona like a homeless person. One day, when he was walking backwards on the street in order to examine his great artwork La Sagrada Familia, he was wrapped up in his work so much that he couldn’t see the trolley coming towards him and the trolley crashed into him and he passed away. So, Gaudi made a huge impression in people’s minds with his immortal artworks situating all around the city. We walked all around the cathedral by taking countless photos with countless perspectives. It was clear that this district is one of the most touristic points of the city. There were different types from all around the region and just as I saw one of them, I was a little surprised. Before the cathedral, I came face to face with the girl with whom I sit side by side in the Rome-Barcelona flight. We gazed at each other by smiling which was stemmed from surprise. Apart from the coincidences I have experienced before, this one can be considered as normal. I went away from tremendous crowd around the cathedral. I threw myself a park that was simply there for people who wanted to go away from the crowd. Park was small but cute and there were colourful flowers with an artificial pond at the middle of the park. Taking photos of the cathedral from the park was not only giving me a better perspective also it was a bit away from the relentless crowd pushing each other. We walked around there a little. Then, I started to walk towards new adventures. Unique and interesting architectures always attracted my interest during all my journeys. Hence, I found myself at Torre Agbar (Agbar Tower) as a consequence of my curiosity. The reputation of Dancing House in Prague was what it is, Agbar Tower was exactly the same in terms of reputation. The Oval structure was highly tall and its exterior was covered completely with the glass. Like that, it was wrapping itself different colours in the daylight and in the night. 

City overview from Parc Güell

A Natural Wonder: Parc Güell

I started to walk towards Parc Güell which I wonder very much and which was one of the artworks of Gaudi. According to GPS, it seems that it won’t take too long to arrive there. However, when I arrived there neither my soul nor my body was thinking like that. Because, the boiling hot weather of Barcelona at the end of the spring combining with the kilometres-long steep roads of Blacksea region made me quite exhausted. But my traveller energy has outweighed in my soul during those days, and without paying any attention to anything, I started to explore the park. There were flood of people all around Parc Güell like in La Sagrada Familia. While tourists were making various moves, sellers were shouting at the top of their voices. The energy of humankind that is programmed to exploit every single beautiful things wasn’t gonna drag on. Even if the park, which was surrounded by palm trees, aims to give people peace, there was not any peace in Barcelona in which several outcries has been going on defending the slogan called ‘’we do not want tourist in our city’’ recently and which hosts tourists in every season of the year. After arriving the park, I arrived a part of the park, which was constructed with big rock (raggle) columns, by climbing a short steep road. When I go inside of this place, I felt the chilliness of shadow in my body and I came across some musicians. There was a small orchestra in front of me which was consisting of two violins, one violoncello and one guitar. There were playing so good. After passing raggles on both sides, the park was opening into a huge space. After that point, this huge space, which was opening a huge field seems like a small desert and the city overview, had an entrance fee. It was possible to see the same overview from other parts of the park. I can’t help thinking of they are robbing people blind, or else it was quite normal to spend money for anything which was reasonable. When I was going up to the park, entrance was on the left, and when I climbed I could see the city overview from a place like a terrace. Parc Güell is quite big and even it can be possible to do trekking. There were some pathway all around the park like a belt highway, so you can start walking by finding yourself the point you started at the end. I looked the city from many points of the park. There were coutless people sitting or posing. The city seemed quite worn and huge just as swallowing a person, when I viewed it from the over. I came across many people who didn’t refuse my requests called ‘’can you take a photo of me?’’ and who were also surly. While my camera was securing its position on my soaked back, the t-shirt, which was tied to my camera bag, was swinging. I spent my three hours there by renewing myself and exploring the park. I got a bus and I arrived in Catalunya square.

The first part of my Barcelona journey, through which I spent the short days by experiencing valuable moments, is over. I am gonna mention Catalunya Square, La Rambla, La Boqueria, Barceloneta Beach and more on my second article.

You can read my previous Amsterdam article clicking here, and if you want you can share your thoughts with me...

Parc Güell