Bologna'dan İstanbul'a... | From Bologna to Istanbul...

Bu yazıyı 9 dakikada okuyabilirsiniz...

Düşündüm... Bologna’dan İstanbul'a  olan seyahatimden bir anıyı paylaşmak istedim bugün.

Durmak bilmez ısrarlarımın sonucunda, Ocak aylarının sonlarına doğru, kardeşim İtalya’ya ziyaretime geldi. Küçük kasabamdan otostop tarzı bir uygulama vesilesiyle bulduğum bir genç İtalyan ablayla Bologna’ya gittim. Kardeşim Bologna Centrale istasyonuna shuttle ile geldiğinde onu orada bekliyordum. Onu ''elimle koyduğum gibi buldum'' minvalinde bir şey söylemişti. Zaman kaybetmeden, halihazırda Bologna istasyonundayken, önceden planladığımız gibi, ilk olarak Venedik, oradan Floransa ve Roma, son olarak da benim küçük kasabama gitmeyi kararlaştırdık, ve Venedik biletini alıp trenimizi beklemeye koyulduk. Bu seyahatlerden de bilahare bahsedeceğim. Bu üçlünün sonunda da, yaşadığım kasabada birkaç gün geçirdikten sonra, birlikte Bologna üzerinden Türkiye’ye döndük. İki hafta Türkiye'de kaldıktan sonra yeniden İtalya’ya döndüm.Sözün kısası, başlangıç olarak belirttiğim bu gezilerin son adımı olan, kaldığım küçük kasabada kardeşimle geçirdiğimiz birkaç gün ve akabinde sadece İstanbul'a uçuş için sadece transit olarak kullanacağımızı sandığımız Bologna’da başımıza gelen güzel anılardan bahsedeceğim.

Yukarıda da anlattığım gibi, kardeşimi Bologna’da karşıladıktan sonra İtalya’nın vazgeçilmez üçlüsünü yaklaşık on gün civarı gezdikten sonra aklımızda konaklama ile ilgili türlü soru işaretleriyle birlikte kasabaya döndük. Beş aydır, ''Residence'' yani öğrenci yurdu olarak adlandırılan, on altı kişilik mutfak eksi birinci katta olmak üzere dört katlı küçük bir yurtta tek kişilik odada konaklıyordum. Yurdun avantajlarına baktığımızda şanslı olduğumu söylemeliyim. Zira, yurt şehrin merkezine on dakikalık yürüme mesafesinde olmakla kalmayıp, mevcudu azdı. Her odanın içinde de banyo, tuvalet vardı ve odalar tek kişilikti. En önemlisi de akranlarına nazaran gayet ucuzdu. Yurttaki odama girince, sağda mini tuvalet ve banyo, tam karşıda balkon kapısı, solda bir raf, bir adım ileride sağda yatak ve onun da karşısında büyük bir dolap vardı. Dolabın yanında da yine diğer odalara sığması pek mümkün olamayacak büyüklükte bir çalışma masası göze çarpıyordu. Görünen o ki, bizde olsa bu odanın, yurdun sahibesinin oğluna tahsis edilmiş olacağı bile düşünülebilirdi. Oda, diğer odalara nazaran biraz daha büyüktü ve balkonu Marche eyaletinin ucu bucağı görünmeyen manzarasına açılıyordu. Yurtta kalan arkadaşlar, odama geldiklerinde şaşkınlıklarını gizleyemiyorlardı. Bu artılarının yanında, yirminci yüzyıl kırsalında yaşarmışçasına, altı ay sonra gelen internet(6 AY!), yurtta konaklamaya başladığımdan bir iki ay sonra gelen çamaşır makinesi, ve bulaşık makinesi diye bir şeyin icat edilmemiş olmasını geçtim, kaldığım yaklaşık bir senelik süreç içinde hiçbir zaman tertemiz olamayan mutfağından bahsetmesem olmazdı.

Bu kısa bilgiden sonra gelelim Roma’dan sonra yurda ulaştığımızda neler yapacaklarımıza... Kardeşimle akşam üstü yurda vardık. Memlekete dönmek için birkaç günümüz vardı ve ben, kardeşimin turizmden arınmış yerel bir kasabayı görmesini istediğimden burada birkaç gün geçirebileceğimizi söylemiştim. Pek tabii konaklama konusunu nasıl çözeceğimizi derinlemesine düşünmemiştim, herhalde ''hallederiz yaa bir şekilde'' rahatlığındaydım. Kaldığım yurttaki kurallar katıydı. Yurtla ilgilenen görevli ağbimiz, çok sıcakkanlı bir Boşnaktı. Kendisiyle, orada kaldığım süre boyunca hiçbir kötü anımız olmaması bir yana zamanımız gayet seviyeli ağbi kardeş düzeyinde geçti. Neyse, kurallardan bahsediyordum. Kurallar şöyle katıydı; tam zihnimde olmamasıyla birlikte, şayet odanızda ''yurtta halihazırda kalan öğrenciler dışında birisinin konakladığı tespit edilirse'' ilk olarak para cezası, sonraki durumlarda da yurttan çıkarıp üzerine bir daha para cezası uygulanıyordu. Bu katı kuralları bize daha ilk girişimizde anlatmıştı ağbi. Fakat ilk gece için bir çözüm yolu görünmüyordu zira kardeşimin konaklaması için kasabada zaten az sayıdaki hostelleri, hem masraflarından hem de kalınabilecek düzeyde popüler olmamalarından ötürü düşünmedim bile. İlk gece kardeşim benim odamda kaldı. Kaldı kalmasına ama odada bir yataktan başka bir şey yok. Bende olan battaniyelerin üzerine birkaç battaniye daha alıp yatağın yanına yere serdik. Üzerine bir battaniye daha attık, oldu mu sana yarım yamalak bir yer yatağı. İlk gece yatakta, ikinci gece yerde yattım. Zira, ilk gün sonunda bir çözüm bulmuş değildik. Ertesi gün yurda gelen görevli ağbi kardeşimle tanıştı. Bizim kültürümüzü gayet bilen bir sezişle, bana ve kardeşime bakarak nerede kalıyor diye sordu. Bir arkadaşımda kalıyor dedim. Dedi biliyorsun sıkı kurallarımız var. Tabii ki, bilmez miyim dedim. Daha sonra, Floransa yazımda da bahsettiğim üzere, konaklama sitesi üzerinden kalacak yer aramaya koyuldum. Bir baktım ki kasabadan samimi sosyal İtalyan bir arkadaşım bol referanslı bir üyeymiş. Hemen yazdım kendisine, bana aynı gün içinde geri döndü, ve ''tabii ki kalabilir'' dedi. Evi, müstakil fakat şehrin biraz uzağında tepede bir yerdeydi. O gün akşam üstü evine gittik. Evi gayet nezihti. Bir süre zaman geçirdikten sonra, sağ olsun beni şehre bıraktı ki başka bir yolla gitmek o saatte mümkün görünmüyordu. Kardeşim birkaç gün arkadaşımda kaldı. Sonrasında  arkadaşım misafir edeceği yakınlarının olacağını bize kibarca bildirdi ve bunun üzerine kardeşim oradan ayrıldı. Gitmemize bir iki gün kala süre içerisinde, kapımızın vura vura kırılırcasına çalınması gibi marjinal senaryoları düşünerek geceleri geçirmek bir yana, sokakta kalmak gibi gerçek bir riski göze almak istemediğimden dolayı, kardeşim kasabadaki başka bir arkadaşımın evinde konakladı.

Öyle böyle, sonunda seyahat günü geldi. Hazırlandık ve tren yoluyla Bologna’ya gitmek üzere yola çıktık. Havanın iç titretircesine soğuk olduğunu hatırlıyorum. Daha Bologna’ya varamamıştık ki, telefonuma gelen uçuşun İstanbul’da yüksek derecedeki karlı hava muhalefeti olması sebebiyle iptal edildiği mesajı ile irkildim. Canımız sıkılmadı desem yalan olur. O belirsizlik ve sıkkınlık içinde Bologna Centrale istasyonuna vardık. Orada, kasabadan tanıdığımız, yüksek lisans öğrencisi Ankaralı ağbi ile karşılaştık. Meğerse o da Ankara’ya gitmek için Bologna’da imiş. Bulunduğu her ortamda öyle ya da böyle, sayıca yahut nitelikçe üstünlüğünü belli eden Türkler olarak, bu iptal edilen uçuş için ne yapabileceğimizi konuşmaya başladık. Zira, uçuş ertelenmemişti, direkt iptal edilmişti ve bir sonraki uçuş iki gün sonra aynı saatteydi. Sonunda, bizim Ankaralı ağbi ve birkaç kişi, uçuş iptaliyle  ilgili son güncellemeleri almak için havalimanına doğru yola çıktılar. Onlarla mesajlaşarak son durumu da öğrenmeye çalışmaktaydık ki sonunda istasyona geri geldiler. Ağbi, havalimanında vuku bulan sıkı tartışmadan bahsetmeye başladı. Orada bulunan diğer sonsuz kaplan gücündeki Türk vatandaşlarımızla birlikte, görevlilerle sıkı bir tartışmaya girip haklarını istediklerini beyan etmişlerdi. Havayolu şirketi, kem küm eder gibi olmasına rağmen, bu kadar yoğun bir şikayet üzerine geri çekilmiş ve hakkımız olan iki gün tam pansiyon konaklamayla bizi ödüllendirmişti(!). İşin diğer bir tarafı, yasal olarak bizim bilmem kaç yüz euro tazminat hakkımız da bulunuyordu fakat o hengamede kimse bununla uğraşmak istemedi. Haberi bize veren, her türlü fedakarlığı yapmaktan çekinmeyen ağbiyle birlikte havalimanına doğru yola çıktık. Salı gününden Perşembe sabahına kadar, havalimanına beş dakikalık mesafede olan otelde konakladık. Yemekler gayet iyiydi, yatak da cabası. Belki de bedava olan her şey gibi olağandan kat be kat tatlı gelmişti.

Otelde pineklemek yerine ertesi sabah, bir shuttle tutup Bologna’ya gitmeye karar verdik. Zira, otelin konumu toplu taşıma için pek uygun değildi. Bu yüzden, kısa ve en kolay çözüm, shuttle tutup masrafı paylaşmaktı. VIP şarkıcı gibi hissedercesine, siyah camlı van arabaya bindik. Özlemle memlekete gitme arzusunun verdiği sabırsızlıktan mıdır bilmem, o gün Bologna'yı sanki her gün aynı yeri görmekten artık hissizleşmiş bir kimse gibi gezdik tabiri caizse. Gezip gördüğüm diğer şehirlerdeki o meraklı ve keşfetmeye hazır ruhum o günübirlik gezide yanımda değildi, ve bu gerçekten tuhaftı. Belki de rotamızın bambaşka olacağı yerde aniden değişmesindendi. Anlayacağınız, bir keşfedilmemiş duygu desem yeridir bu his için. Gün içinde, belli başlı yerleri dolaşıp çok zaman harcamadan otele döndük. Öncelikle tipik bir turist gibi Maggiore meydanına gittik. Meydanın kenarlarında, köşelerinde kürenmiş halde yığınla kar göze çarpıyordu. Anlaşılan, kışın sert iklimi kendini sadece memleketimizde değil, Bologna'da da olanca şiddetiyle gösteriyordu. Sonrasında, Bologna'nın sokaklarında beklentisiz bir aylak gibi dolaştık. Bologna'nın ünlü turistik mekanı olan kulenin de yanından geçip birkaç fotoğrafını aldık. Ankaralı ağbi ilgisini çeken bir Sanat galerisi görerek ''siz gidin, ben şuraya bir bakayım'' deyip bizden ayrıldı.  Sokaklarda yürürken ilgimizi çeken bir binanın içine girdik, girerken kapıda dünyanın en eski üniversitesi olarak bilinen Bologna Üniversitesi'nin kütüphanesi olduğunu gördük. Kütüphaneyi görünce içimden ''bu işi neden biz beceremiyoruz''un cevabı geldi gelecekti neredeyse. Mimari bir bilgi ve birikimden bağımsız bir sade vatandaş olarak bu bina gözüme mükemmel göründü desem abartmış olmam. Kütüphanenin iç mekanını çektiğim bir fotoğrafı da aşağıda görebilirsiniz. Artık herkes otele dönmekte hemfikir olunca aynı shuttle ile dönmeye karar verdik. Açık söylemeliyim ki, şu anda bunları yazarken, neden o kadar isteksiz olduğumuzu anlayamamakla birlikte üst satırlarda belirttiğim sebepleri anımsayınca, o zamanki halet-i ruhiyemi içimde hissediyorum. Neyse, shuttle'a bindik, otele vardık. Artık kallavi bir akşam yemeğinin zamanı gelmişti. Üstüne üstlük, yemekler gayet lezizdi... Yemekler yendi, ve sabahın erken saatlerinde uyanılıp havalimanına gidileceğinden ötürü odalara çekilindi.

Perşembe sabahı, bu kez bir aksilik olmamasını temenni ederek havalimanına doğru yola çıktık. Neyse ki ne iptal ne de rötar yaşadık. Yarısı boş olan ve ilgi odaklarını üzerinde toplayan valizimle İstanbul’a seyahat başladı. Bir anı da böyle son bulmuştu.

Bu kısa hatırattan da bu kadar.

Bir önceki Prag yazımı buraya tıklayarak okuyabilir, görüşlerinizi benimle paylaşabilirsiniz.

Sevgiler, hoşça kalın…

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

You can read this article in twelve minutes...

I thought about it and I decided to talk about the memories from the trip from Bologna to Istanbul.

After I insisted on so much, my brother came to see me and some places in Italy around the end of January 2015. I travelled to Bologna via a girl's car,which I found it on some app. I have been waiting for my brother when he arrived in Bologna Centrale. He told me that you found me easily. As we planned the destinations before, which will be like Venice, Florence and Rome, we bought our ticket to Venice without spending so much time, and we started to wait for the train. I am gonna talk about those journeys afterwards. After completing triple destinations, I went to the town that I have been living. We stayed there a couple of days. Then, we went to Bologna to fly to Istanbul. I stayed in Turkey for two weeks, and I came back to Italy. Briefly, I am gonna tell you about the experiences we have had in the small town and Bologna, which we firstly thought about Bologna just as it would be only a transit destination.

As I mentioned above, I turned back to the town after seeing Venice, Florence and Rome for about ten days. We have also put a question mark in the minds because of the accommodation problem waiting for us to solve. That time, We have been living in a residence for about five months. It was a small residence only for sixteen students. There were four floors including minus one floor. There were lots of advantages of this residence. First of all, there were just single rooms, it was just ten minutes away from the city centre. All bathrooms and restroom were private in each room. Last but not least, it was much more cheaper than the same level of residences around the town. In entrance, the bathroom was on the right, terrace door was just across the hall, and there was a big shelf on the left. Bed was one step further on the right side, and there was a huge wardbore right across the bed. There was a big table just next to wardrobe. It seems that this room would be for the owner's son, if we would be living in the ancient times. This room was a bit bigger than the other rooms in the residence and there was a brilliant scenery of the Marche region when I look at from my terrace. Besides all those pros, there were some cons as well. The Internet connection has been installed after six months of stay (SIX MONTHS!), washing machine has been installed about a couple months later. Those were like we were living in twentieth century. I am not talking about the dishwasher which cannot be there at all, and kitchen was not quite neat during my stay.

After this brief, let's talk about the plan after leaving Rome... My brother and I arrived in residence around evening. We have had a couple days to fly to homeland, so I offered my brother to see the local town that I have been living. But I did not think about the accommodation issue in deep. I guess that I have said myself like ''we can handle it somehow''. The rules of the residence were quite strict. The person in charge of Residence issues was a sincere Bosnian man. Apart from havig toruble with this guy, we have spent our time quite well during my stay at the residence. Anyway, I was talking about rules. Rules were like that; Although I cannot remember the rules completely, if it is proved that if someone, who is not staying at this residence normally, stays at your room, the resident will be fined. If it repeats, resident would get kicked from the residence and fined as well. Those strict rules were clearly explained to us by this guy, when we first arrived. However, there was no solution for the first night. I did not think about the limited hostels in the town because of the costs and popularity in terms of stay issue. My brother stayed at my room in the first night. He stayed with me at first night, but there was just one bed. I added some new blankets to the others. Then, we put the blanket on the ground, here there is something like a shakedown. I slept on the bed at first night, and on the ground at second night. Because, there was still no solution yet. Next day, the guy who is in charge of the residence met my brother. He asked me; where is your brother stayiong at? with an understanding of Turkish culture. I said that he is staying at one of my friend's house. Then he said that you know about the rules,right? I said; Yes of course, I know. Afterwards, as I mentioned you on my Florence post, I started to look for a room on the accommodation web site. I realized that there is a sincere and sociable Italian friend of mine is a member of this organization. Immediately after, I wrote him. In the same day, he responded by saying ''of course, he can stay.'' He was staying at a house which was along a hill and a bit far from the centre. We went to his house at that night. House was quite good enough. We stayed together there for some time. Then, I left there with my Italian friend, because there was no way to go somewhere at this time of the night. Thanks to my friend, I reached my residence. My brother has stayed at my friend's house for a couple of days. Then, my friend told me gently that I am gonna host some other guests in the following days. So, my brother left from there. I was thinking about some uber scenarios like knocking my door to kick me out of the residence. Additionally, Since I do not want to take a risk to be a homeless, we found a solution. My brother stayed at one of my friend's home.

Somehow, it was the travel day. We prepared, and hit the road to go to Bologna. I remember that the weather was freezing. We even couldn't reach Bologna, I was startled by the sms saying; ''The flight is cancelled due to the bad weather conditions in Istanbul.'' I felt myself hopeless. We reached Bologna Centrale with this mood. We came across with the guy from Ankara at the station, who was doing masters in the same town. To my surprise, he was there to fly to Ankara. As Turks, like distinguishing ourselves one way or another in these kind of problems, we started to discuss. This is because it is cancellation, there was not a postponed flight, and the next flight was two days later. At last, the the guy from  Ankara and some others went to the airport to get the updates. Just as we have been messaging with them in order to get the news, they arrived in the station. They started to talk about the quarrel happened at the airport. They requested their rights from the Airline company with all other Turks of course. Even though, the Airline company was obstinate, our guys got it and company was withdrawn. They rewarded (!) us with two days full pension stay at a hotel close to the airport. On the other hand, we have had the right to recover damages by getting some hundreds of  Euros within the law, but nobody was in this mood to discuss. We hit the road to the hotel with the self-sacrificing Turkish guy from the town who also informed us about the news. We stayed at the hotel from Tuesday to Thursday morning, which was just five minutes away from the airport. Food was great, bed was soo good too. Maybe it is because everything which is free is always so sweety.

Instead of staying at hotel room, we decided to go to Bologna city centre by shuttle. It was no public transportation option from the hotel. So, shuttle was the easiest and shortest solution by sharing the expenses. Feeling like a VIP, we got into a van with black glasses. In that day, I don not know whether there was a homesickness or something, we saw around the city centre exactly like a person who sees the same places every single day. My curious and ready to discover soul was not with me that day, and this was quite odd. Maybe it was because of changing time of flight immediately. As you may understand, this is like a emotion of unknown for me. We saw some main sightseeing places in the daylight, and we came back to hotel. Firstly, we, as a typical tourist, went to Piazza Maggiore which is the biggest square in Bologna. There were big amount of snow on the edges of the square. As I understand, the wild climate of winter was not just showing himself in Turkey, it was exactly like that in Bologna as well. After, We have walked just like a wanderlust in the streets of Bologna. We also saw the well known and tall tower, and we just took a couple of photo of it. The bro from Ankara saw a art gallery while walking and he said; ''You go on, I am just gonna look for it.'' And he stayed there. We saw a building which seemed quite original, then we entered. While I was going inside, I saw that this building is the library of University of Bologna, which is called as the First university of the world. When I saw the interior, the saying of ''Why can't we manage this thing?'' was nearly on the tip of my tongue. When I saw the building, it seemed just perfect to me independently from architectural knowledge or something. You can see the interior of the building on the following photo. When everyone was okay with coming back, we decided to go to the hotel by shuttle. Frankly, when I am jotting down all those right now,  I cannot understand why did we so unwilling to see around, but when I remember some reasons that I specified above, I feel this unwillingness so hard. Anyways, we got into the shuttle, and reached the hotel. It was time to have a huge dinner. Plus, dinner was just perfect. Dinner was over. Since we have an early flight on next day, we all went to the rooms right after the dinner.

Thursday morning... We hit the road hoping that there will be no other problems about the flight. Thankfully, we did not have any postponement or cancellation. The travel to Istanbul has started with the centre of attention half empty luggage of mine. This memoir ended like that.

You can read my previous Prag post clicking here sharing your thoughts with me.

Sincerely, So long...