''Sıcakkanlı'' Barselona II | ''Lively'' Barcelona II

Bu yazıyı 6 dakikada okuyabilirsiniz...

Merhaba, Barcelona anılarıma kaldığım yerden devam ediyorum. Sıcakkanlı Barcelona adlı yazımın ilkini buraya tıklayarak okuyabilirsiniz. 

Katalunya Meydanı

Katalunya Meydanı & La Rambla

Parc Güell’den başlayan otobüs yolculuğu, nemli kavurucu sıcaktan beni bir nebze uzaklaştırdı. Sanki yeniden sıfırdan enerji yüklü hissediyordum kendimi. Yaklaşık yarım saat sonra Katalunya meydanındaydım. Böylesi geziler türlü sebeplerden ötürü planlarla doludur. Ama bazen hiç planlara kafa yormadan, o an gelen dürtüye yanıt verir ve hayata geçirirsiniz. Tıpkı benim, meydandaki kaldırımlara oturup turist olduğumu unuttuğumda yaptığım gibi. Barcelona’nın her daim hareketi yüksek. Her saat, her gün yüzlerce insanla burun burunasınız. Böyle olması dünya çapında bir turizm noktası hâline gelmesinden dolayı olağan. Fakat bu durumdan memnun olmayanlar var; şehrin sakinleri... Belkide bu sebepten biraz huysuzlar. Katalunya meydanı ortasındaki fıskiyeler ve onların çevresindeki çiçekler ile bu çemberi çevreleyen çeşitli heykellerle büyük bir meydan. Bir nevi şehrin göbeğindeki toplanma merkezi. Bir süre yalnızca bu kalabalık meydanda yüksek perdeden konuşan insanlarla birlikte oturdum. Yürüme mesafesindeki La Rambla caddesine doğru yöneldim sonra. Bu bölge kaldığım süre içinde en çok zaman geçirdiğim yerlerin başında geliyordu. Hem kaldığım hostele çok yakın olmaları, hem de bildim bileli böylesi geniş ve ferah meydanlarla cıvıl cıvıl caddeleri sevdiğimden olacak ki, Katalunya Meydanı ve La Rambla’yla iyi anlaştım. Ortalık İstanbul keşmekeşini andırsa da, beş on dakika içinde La Rambla’ya vardım. Bir süre çevreyi inceleyerek yürüdüm ve cadde girişindeki güzel çeşmede elimi yüzümü yıkayıp su içtim. Böyle küçük ama değerli detaylarla sakinine olanak sağlayan bir metropol olmak, uygarlığın açık bir örneği ve milyonluk bir şehirde ihtiyaçların artması sonucu daha fazla olanak sağlanması, medeni bir toplumun başlıca özelliklerinden. La Rambla’nın sonuna doğru yürürken sağımda devasa kapalı Pazar La Boqueria’yı gördüm. Caddenin sonuna gelmemiştim ki, marjinal kıyafetli kalabalık sokak müzisyenleri ile bir aleti kullanarak el hünerlerini gösteren bir adam dikkatimi çekti. Caddenin sonuna varınca büyük bir dört yol ağzının göbeğindeki kavşağın ortasında haşmetiyle yükselen anıtı gördüm. Kristof Kolomb anıtıydı bu ve Kolomb eliyle Akdeniz’i işaret ediyordu. Anıtın ötesinde Barcelona Limanı kendini gösteriyordu. Hepsiyle daha sonra buluşmak üzere caddeye geri döndüm ve bir restorana geçip bir şeyler yedim. Uzunca bir süre orada oturduğumu, La Rambla’nın bana tuhaf  bir huzur verdiğini ve daha fazla orada kalmayı arzuladığımı anımsıyorum.

La Rambla

La Boqueria & Vell Limanı

La Boqueria’yı görmek niyetiyle yola vurdum kendimi. Öfkeli gibi görünen kalabalığı yararcasına hedefe doğru yürümeye başladım ve kısa sürede ulaştım. İçeriye girmemle birlikte, Kapalı Çarşı’yı anımsatan kokular, bağırışlar, koşuşturmalar cömertçe hoş geldiniz karşılaması sunuyordu bana. Keşif turu attıktan sonra ürünleri inceledim. Bin bir çeşit baharattan, adından dahi bihaber olduğum tropikal meyvelere ve balıklara kadar kültüre ait ne varsa sunuyordu esnaflar. Birkaç şeye baktıktan sonra doğal meyve sularından aldım. Bolca fotoğraf çekerek hayatımda ilk defa gördüğüm yüzlerce ürünü ölümsüzleştirdikten sonra pazardan çıktım. La Rambla’nın sonuna doğru ilerlerken Kolomb’un devasa anıtının ucu göründü. Anıt öylesine bir noktada ki, duruş şekliyle gözüm ve ellerim üzerinizde izlenimi verdi bana. Biraz ileride nefesimi derin derin çektiren ve içimi açan Akdeniz’i gördüm. Denizin bana verdiği huzur ile cehennem sıcağı gibi hissettiren kavurucu hava beni benden alıyordu. Bir aralık, başım döndü, gidip elimi yüzümü güzelim çeşmelerden birinde baştan aşağıya yıkadım.

La Boqueria'da sıradan bir gün

Biraz kendime geldikten sonra, anıtın hemen arkasında yer alan Vell Limanına(Port Vell) geçtim. Vell Katalancada eski demek. Adı geçmişken, şehrin birçok binasının balkonlarında Katalan bayrağı dalgalanıyor. Vell Limanında yüzlerce tekne dip dibe demir atmış bekliyorlardı. Birkaç tane de cruise gemisi gördüm. Limanın iskelesine çıkıp ucuna kadar yürüdüm, içime çektim denizin kokusunu. Doyamadım bir daha çektim. Dönüp limanın kıyısındaki küçük parka geçtim, bir ağacın altındaki banka oturup Akdeniz'in uysal dalgalarının huzur veren sesini dinleyerek seyrettim tabiatı. Bisikletli gençler sağdan soldan geçip gidiyorlar, güneşin batış emareleri kendini gösterirken ortalığı kızıla boyuyor, günün ateşi soğuyup yerini serinliğe bırakıyordu. Ruhumu ve bedenimi sıcak günün etkisinden arındırırken, dünyanın en rahat koltuğunda otururmuşcasına dinginliği dolduruyordum içime. Böylesi yoğun trafiğe haiz şehirde, böylesine arındırıcı hissiyatları deneyimlemek eşsizdi.

Vell Limanı

Barceloneta Plajı

Doyurucu bir dinlenmenin ardından kavurucu şehri serinlikle buluşturan bir kaçış noktası olan Barceloneta plajına yöneldim. Limanla arasında çok mesafe olmadığından yürüyerek gittiğimi hatırlıyorum. Kâh liman ile Kolomb anıtının çevresi, kâh plaja giderken geçtiğim caddeler, Güney Amerika ülkelerini andırıyor, hem iklimsel hem de kültürel öğeler açısından Barcelona’daki Latin etkisini hissettiriyordu bana. Plaja yaklaştığımı yüzlerce mayolu insanın deyim yerindeyse şlap şlap diye ayaklarını vurarak yanımdan geçmelerinden anladım. Plaja doğru dikine yürüdüğüm caddeler biraz banliyöleri andırdı. Binaların yapısı oldukça düzgündü, fakat insanların profili ve balkonlardan sarkan çeşitli çamaşırlar bu kanıya varmamda etkili oldu. Bir süre sonra, beyaza çalan tonlardaki kızgın kumlar ile karınca sürüsü misâli yüzlerce insanın denizde yüzdüğünü görmemle içim serinledi. Hayatımda gördüğüm en kalabalık plajlardan biriydi Barceloneta ve yaz sezonu daha yeni yeni açılıyordu. İtalya’dan tanıdığım birkaç İspanyol arkadaş ile daha önce burada yazdığım Perugia gezimdeki İspanyolların heyecanının, plajdaki İspanyolların heyecanıyla tamamen örtüştüğü açıkça belli olmuştu. Tabiri caizse göç ederken heyecanlı biçimde mütemadiyen öten kuşlar gibiydi İspanyollar. İşin garibi, onların kalabalığından hiç rahatsız olmadım. Zira, herkes kendi hâlinde bir şeylerle meşguldu ve birbirine dik dik bakan insanları görmek pek mümkün değildi. Plaja doğru biraz daha yaklaşınca mavinin türlü tonlarına bürünmüş uçsuz bucaksız Akdeniz’i kucakladım. Denizin rüzgârla gelen tadı ve kokusu içime işlerken daha derine çektim onun kokusunu. Yelkenliler rüzgârlı havanın etkisiyle oradan oraya savrulurmuşçasına ilerliyorlar, denize doyamayan çocuklar kızgın kumların üzerinde ayaklarını sırtlarına vura vura koşturuyorlardı. Yakaladıkları fırsatı sonuna kadar değerlendirmeye kararlı olan Katalanlar günün keyfini tıpkı bretaryenler¹ gibi çıkarıyorlardı. Yüzümü Akdeniz’e dönünce sağımda gökleri delercesine yükselen ihtişamlı bir otel görünüyordu, biraz güneye doğru ilerleyince de uzaktan deniz kabuğunu andıran bir heykel gördüm. Merakla oraya doğru yürümeye başladım, yaklaşınca metalden yapılmış bir heykel gördüm karşımda. Bir saat kadar o civarda kaldıktan sonra, limana geri dönüp yatlarla bakışarak Akdeniz’le hasret giderdim. Fotoğraflarım iki saat kadar orada kaldığımı anlattılar bana.

Barceloneta Plajı

Passeig de Gracia & Hostel Anıları

Sakince Passeig de Gracia’ya doğru yürümeye başladım. Önce La Rambla çıktı karşıma, Katalunya Meydanına selam verdikten sonra hostele vardım. Hostelin bulunduğu Passeig de Gracia caddesi beni samimiyetiyle etkilemişti. O yüzden caddede biraz daha vakit geçirdim. Gece öyle cömertti ki, yaya geçidinden karşıya geçerken hareket etmek üzere olan araçlara aldırmaksızın birkaç anımı ölümsüzleştirdim yolun ortasında. Araç yolunda yürümek bana oldum olası tuhaf bir özgürlük hissi vermiştir. Biraz sonra hostele vardım ve odaya girip rahat yatağıma uzandığımda günün üzerimden geçmiş olduğunu anladım. Odada fazla kalmadan terastaki restorana çıktım. Hostel yüksek olduğundan ötürü, teras manzarası şehri ayaklarınızın altına seriyordu. Şehrin bir bahar gecesindeki sıcak ışıklarla bezeli manzarasını seyretmek güzeldi fakat böylesi capcanlı ve samimi sırt çantalıların buluştuğu restoran olmasaydı manzaranın keyfi de bu kadar doyurucu olmazdı. Zira, kaldığım birçok hostel arasında, bu kadar etkin ve birbiriyle içli dışlı olan kalabalıkla az karşılaşmışımdır. Dikdörtgen biçimindeki restoranın bir köşesindeyken, enerjisini üzerinden atamamış birkaç İspanyol gencini uzun eşek ile birdirbirin kombinasyonu bir oyuna başlamalarına şahit oldum ve haykırarak attığım kahkahalar duyulmadı bile. Kan gövdeyi götürürken birbiri üzerine atlayıp küfürler ederek şakalaşan İspanyolları o anda Türkiye’den bir kahvehaneye ışınlasak ne onlar ne biz yabancılık çekerdik. Birkaç kişiyle tanışıp ahbaplık ettiğimi hatırlıyorum restoranda. Özellikle hostellerde vuku bulan gençler arasındaki samimiyet, her defasında kendini hissettiriyordu. Hosteller, yaşama dair aynı gaye içinde olan ve benzer bakış açılarına sahip birçok insanı aynı çatıda barındırırken, onlara barınma imkânı sunmakla kalmıyor, nadir bulunan samimiyet ihtiyacını da bonkörce aşılıyordu sırt çantalıların kalbine. Güneşin yeni bir güne doğduğu anlarda yola düşeceğimden yavaşça odama çekildim. Sabah beni yeni bir yolculuk bekliyordu…

Passeig de Gracia

Barcelona yazımın sonuna geldim. Bir önceki ‘‘Barcelona I’’ yazımı buraya tıklayarak okuyabilir ve düşüncelerinizi benimle paylaşabilirsiniz.

Sevgiler.

bretaryen: Yalnızca güneş ışığından ve havadan aldığı besinlerle sağlıklı yaşamın mümkün olduğuna inanan insan. 

                                                         ——————————————————————————————

You can read the article in ten minutes...

Hi again. I am resuming on my Barcelona memories. You can read my first Barcelona article clicking here. 

Catalunya Square

Catalunya Square & La Rambla

The bus travel beginning from Parc Güell helped me go away from the humid and boiling weather. I felt myself just like I strengthened my energy from the zero. I reached Catalunya Square around thirty minutes. Those kind of journeys were full of plans due to several reasons. However, you may sometimes take action by responding an urge coming from your inner voice instead of pondering so much on the journey plans. In just the same way as I did by sitting on the sidewalks of the squares and forgetting myself as a tourist. The action in Barcelona is always high. You come face to face hundreds of people every day. It is normal to be like that due to becoming a world-class touristic destination. But there were someone who aren’t satisfied with it; residents of the city... Maybe because of this, they are a bit bad-tempered. Catalunya Square is quite big including fountain in the middle which are surrounded by numerous flowers and which are also surrounded by several statues. It is a sort of meeting point of the residents. For a while, I only have stayed with people who are talking loudly in the crowded square. Then, I hit the road towards La Rambla which is within the walking distance. This district was one of the places that I spent my time the most during my stay in the city. Not only because they were quite close to hostel I have stayed but because I have loved the vibrant streets along with wide and spacious squares all my life, I got along well with Catalunya Sqaure and La Rambla Street. Even if this situation looks like the chaos of Istanbul, I arrived La Rambla around five or ten minutes. I have walked along by observing the street for a while and I washed my hand and drank water from the water fountain situated in the beginning of the street. It is a clear indication of being a civilized city to provide those kind of simple but valuable details to its residents. Because it is one of the major features of a civilized society to provide much more facilities for the residents as a consequence of increasing the needs of the society. While ı was walking towards the end of La Rambla, I saw the huge indoor bazaar La Boqueria on the right. I proceeded on my way so as to see it later. By the time I arrived at the end of the street, crowded street musicians who was wearing marginal clothes and a man who was exhibiting his handcraft by using a tool attracted my attention. As I reached the end of La Rambla, I saw the statue which was rising gloriously in the middle of intersection which was linking with crossroads. It was Christopher Colombus Statue and Colombus was pointing the Mediterranean sea. Barcelona Port was showing itself beyond the statue. I came back to the street as I am gonna meet them later and I sit a cafe to eat something. I remember that I have sit there for a long time which gave me a strange peace along with La Rambla gave me which lead to the desire to stay there more.

La Rambla

La Boqueria & Port Vell

I hit the road in order to see La Boqueria. I pushed my way through the crowd walking towards the target and I reached there in a little while. As I walked into La Boqueria, a series of odours, shoutings and rushings welcomed me generously which reminded me of Grand Bazaar in Istanbul. After an exploratory tour around the market, I looked for some goods. Shopkeepers were presenting lots of things peculiar to the culture from thousands of spicy foods to fishes and tropical fruits, which I even didn’t hear of any of them. After looking for something, I bought some organic juice. I left the market after taking many photos by eternising them. While I was walking to the end of La Rambla, the top of Colombus statue was appeared. Statue is located on such a spot that it gave me the weird impression with its posture which is saying that ‘’I get my eye and hands on you’’. A little away from there, I saw Mediterranean Sea which made me breath deeply by cheering me up. The peace that the sea gives me and the boiling weather, which felt like hellfire, stole me away. For a moment, I felt dizzy and I washed my face from one of the beautiful water fountains.

Port Vell

When I felt like coming to life a little, I crossed into Port Vell which is situated just beyond the statue. Vell refers to ‘’old’’ in Catalan language. Speaking of which, Catalan flag is flying many of the balconies of the buildings in the city. There were maybe hundreds of yachts which dropped anchor in the port next to each other. I also saw several cruise ships. I went to the pier of the port, I walked to the end of the pier and I inhaled the smell of the sea so hard. I couldn’t get enough of inhaling, I inhaled once more deeply. I came back and I passed to the small park which was just next to the port. I sit one of the park benches which was just under a tree and I started the watch the sea by listening the peaceful voice of the waves and inhaling the salty smell of the sea. The signs of setting of the sun was colouring the world around into red by showing her face, the fire of the day was diminishing by giving way to chilliness. Clearing both my soul and my body of the effect of the hot day, I was replenishing myself with serenity as if I was sitting on the comfiest chair. It was unique to experience those kind of cleansing feelings in the city in which there was such an intense traffic.

 

La Boqueria

Barceloneta Beach

After a satisfying rest, I have moved towards Barceloneta Beach which is like an escape spot and which brings the boiling city together with the chilliness. I remember that  I went there by walking since there is not long distance between the port and the beach. Both the surroundings of port along with Colombus statue and the streets I passed while going to the beach resembles South American countries, it also made me felt the impression of Latin America on Barcelona in terms of climatic and cultural elements. I realized that I was approaching the beach from the people who were walking next to me by hitting their feet hard like squelching on the floor. The streets I was walking vertically towards to beach reminded me of the suburbs a little. The structures of the buildings were quite decent while profiles of the people and various clothes hanging out from the balconies have had an effect upon my surmising. After a while, I felt relieved both by seeing the hot sand which was whitely and hundreds of people who were swimming like packs of ants. Barceloneta was one of the crowded beaches that I have ever seen and the summer season has just been beginning. It became so clear that both some Spanish friends of mine with whom I met in Italy and Spanish guys who I mentioned in my Perugia article here on my blog were not subject to generalisation. So to say,The Spanish were just like birds who were constantly singing excitedly and grippingly while migrating. Oddly enough, I did not get annoyed of them at all. Because, everyone was busy with something on their own and it was not so possible to see people who were staring at each other. As I came closer to the beach, I embraced the vast Mediterranean sea which wrapped itself up all sorts of tones of blue. While the taste and the smell of the sea, which was coming by means of the wind, were interpenetrating myself, I inhaled the smell of the sea badly once again. Sailboats were moving like being driven away with the effect of the wind, while children, who didn’t get their fill of the sea, were sprinting on the hot sands. Catalans, who were determined to use the opportunity, were enjoying the day just like breatharians*. When I face towards Mediterranean sea, there was a magnificent hotel on the right which was rising like a skyscraper. Moving to the south, I saw a statue looking like a seashell from a distance and when I approached it, I saw a statue which was made of metal. After staying there about an hour and returning the the port, I made the longing of Mediterranean sea go away by looking around it. My photos told me that I have stayed there around two hours.

Barceloneta Beach

Passeig de Gracia & Hostel Memories

I calmly started to work towards Passeig de Gracia. I first confronted La Rambla, and after I greeted Catalunya Square I arrived the hostel. Passeig de Gracia street in which the hostel I stayed impressed me with its sincerity. Thus, I spent a little more time around the street. The night was so generous that while I was passing the pedestrian crossing, I immortalize some of the moments in the middle of the street without paying attention the cars which were about to move. For as long as I have known, walking along the driveways made me feel free weirdly. After a while, I arrived the hostel and when I lied down the bed I realized that the day run over me literally. Without staying in the room, I went up the restaurant of the hostel. Since the hostel was seven-eight floor-high, it was spreading the city under your feet. It was nice to see the scenery of the city covered with warm lights in a spring night, but if there wasn’t a restaurant in which lively and sincere backpackers meet each other, the scenery of the city wouldn’t be fulfilling that much. Because I didn’t witness this kind of crowd very much who were quite active and close to each other. When I was at the one of the corners of the rectangular restaurant, I witnessed that there were some Spanish guys who were about to start a play that was a kind of  leapfrogging and who couldn’t help themselves wasting the energy. Even my screaming laugh was not heard, because it was like a turmoil. If we teleported those Spanish guys, who were joking with one another both by jumping and by swearing to each other, neither they nor we would felt out of it. I remember that I met some people in the restaurant, and I friended with them. The sincerity which especially takes place among the youngsters in the hostels became efficient every time from the very start. Sheltering many people under the same roof, who share common goals by having similar perspectives towards life, hostels were instilling the rare sincerity necessity in the backpackers’ heart generously as well as providing them housing. Since I was gonna hit the road in the moments in which sun is rising in a new day, I passed my room. A new journey was awaiting me in the morning...

It is the end of my Barcelona article. You can read my previous ‘‘Barcelona I’’ article clicking here and you can share your thoughts with me.

Regards,

Passeig de Gracia

breatharian: A person who believes that it is possible to live healthily through obtaining nutrients from the air or sunlight.