Can Hit the Road

Bu yazıyı 6 dakikada okuyabilirsiniz... Merhaba. Berlin yazımın ikinci bölümünü paylaşıyorum. İlk bölümü buraya tıklayarak okuyabilirsiniz. Berlin'deki Yabancılar & Bir Getto: Kreuzberg... Ertesi gün kahvaltı biter bitmez tekrardan yola koyuldum. Çektiğim fotoğraflar bana Potsdamer Platz’a gittiğimi söylüyor. Fotoğraflara konu olmayan ancak benim zihnimde yer eden ise, meydana bir Pazar kurulmuş olduğuydu. Bu Pazar, tipik Noel pazarlarına pek benzemiyordu. Daha çok bizdeki pazarlar gibi görünüyordu. Muhtelif Türk ürünleri satan vatandaşlarımızı görünce de bu ortaya çıkıyordu. Meydan civarında biraz dolaştıktan sonra, Berlin duvarının şehrin dört bir yanına dağılmış kalıntılarını görmek üzere yola koyuldum. Öncelikle ‘’Checkpoint Charlie’’ bölgesine gittim. Burası, İkinci Dünya Savaşı sırasında, şehri işgal eden S.S.C.B ile ABD arasındaki bir tür kontrol geçiş noktası. Bu noktadaki kulübeler ve uyarı levhaları halen daha orada bulunmakta. Bölgenin yakınlarında B...

Bu yazıyı 5 dakikada okuyabilirsiniz... Bir Blog Eleştirisi... Merhaba. Burada olmamın şuan için yegane sebebi yakın geçmişte yaşadıklarımı yazarak ölümsüzleştirmek… Klişe! Öte yandan, ‘’ne kadar tık o kadar başarı’’ düşüncesine, son zamanlarda okuduğum bloglardaki yazıları inceleyince pek de itimat etmemeye başladım. Zira, bu tür bir başarı elde etmenin birçok yöntemi olduğu bariz. Saf ve özgün bir başarıya sonsuz saygı duyuyorum. Fakat günümüzde deyim yerindeyse kurtlar sofrası haline dönüşmüş sosyal medyada güç sahibi olmak da önemli bir faktör. İşte tam da bu nedenle, bir blog sayfasının başarısının ölçülmesindeki kriterlerin özellikle ülkemizde çok da dikkate alınmadığını söylemek isterim. Şöyle ki; Ne yazarsam okunur, veya ne çekersem izlenir gibi kaygıların içinde boğulmuş vaziyetteki ‘’blogger’’lar gırla. Hal böyle olunca da, özgünlüğünü kaybetmiş, kendi olmaktan çoktan vazgeçmiş, ve her biri birbirine benzeyen tek tipleşmiş bloglar ortaya çıkıyor. Eğer siz de çeşitl...

Frankfurt Noel Pazarı Bu yazıyı 5 dakikada okuyabilirsiniz... Başlarken... Düşünüyorum da... Zihnimdeki iç sesleri, hesaplaşmaları, insanların birbirine olan güvensizliğini, hissizliğini ve yozlaşmalarını karalasam… Hissettiklerimi olduğu gibi döksem satırlara... Biraz daha demlensem mi? Lakin, dürtünün pek duracağı yok, bu sebepten çok da gecikmem diye düşünüyorum. Bugün Avrupa’dan kısa bir hatırayı yazıya dökmek niyetindeyim. Bu anı, yukarıda bahsettiğim günümüz insanının yozlaşan ve kaybolmaya yüz tutmuş karakteristik özelliklerinin halen daha bir yerlerde yaşıyor olduğunu bana göstermiş, ve iyi insanlara dair olan benliğimdeki umudun diri kalmasına vesile olmuştu. İki haftayı aşan bir Noel tatilini fırsat bilerek İtalya’dan yola çıkmıştım. Kendimce de bir plan yapmıştım ve   plan şöyleydi. Önce Almanya’daki halamgillere uğrayacaktım, sonra da Viyana, Prag ve Berlin’i görmek üzere yola koyulacaktım. Nitekim, plan bu şekilde seyretti, ve akrabalarımı birkaç ...