Can Hit the Road

Bu yazıyı 11 dakikada okuyabilirsiniz... M erhaba. Gezilerden kalan anıları gözümün önüne getiriyorum, çektiğim fotoğrafları inceleyip yazmaya değer anekdotlar arıyorum. Karar verince, içimden ''yaz, yaz, yazsana, ne duruyorsun?'' gibi dürtükleyen iç seslere yenilerek işe atılıyorum. Yazıların kronolojik sırayla devam etmediğini fark etmişsinizdir. Fakat her yazıda, gezilerimin hangi tarihlerde gerçekleştiğini yazmaya özen gösteriyorum. Şimdi de her şeyin en başına gidiyoruz. Maceraları sevdiğimi, ''maceralar da bunu biliyor ki beni buluyorlar'' dedirtircesine gerçekleşen bir seyahati ve artçılarını gözler önüne seriyorum... Başlangıç... Değişim öğrencisi olarak Avrupa'ya gitmenin arzusuyla sürece başladım. Dil sınavları, not ortalamaları derken, o sene bölümümden rekor sayıda öğrencinin gönderileceği kişilerin arasına girdim. Herkes üç tercih hakkıyla, puan sıralamasına göre tercihini yapacak, ve her okulun kontenjanı aynı sayıda olmad...

Bu yazıyı 8 dakikada okuyabilirsiniz... Ö nceki yazılarımdaki anılara bizzat şahit olan arkadaşlarla eski günleri hoşça anımsamaktan yola çıkarak, Perugia gezisinden hatırımda kalan anekdotlarla devam ediyorum. Perugia, çizme olarak adlandırdığımız İtalya’nın tam da ortasında yer alan Umbria eyaletinin çikolatasıyla ünlü başkenti. Bu kent, ziyadesiyle yüksekte konumlanmış. İtalya’ya gideli bir ayı geçmişken, kasabanın yakınındaki küçük şehirler dışında henüz bir yer görmemiştim. Ekim ayında, değişim öğrencilerinin biricik dostu, İtalya’yı ana yurdu hissetmelerinin müsebbibi, kimsesizlerin kimsesi ESN ekibinin Perugia’ya gezi düzenleyeceğini öğrenince arkadaşlarımla paylaştım. Fikir birliğine vardık ve kişi başı 40 euro karşılığında dört kişi geziye katılmaya karar verdik. ESN ofisinde ödemeyi yaptım,ve kalkış saati ile kalkış yerini sevgili İtalyan arkadaşlarımdan öğrenmemle birlikte kısa bir şok geçirmem bir oldu. Zira, yılların verdiği tersten yaşama alışkanlığım İtalya’da da...

Bu yazıyı 9 dakikada okuyabilirsiniz... D üşündüm... Bologna’dan İstanbul'a   olan seyahatimden bir anıyı paylaşmak istedim bugün. Durmak bilmez ısrarlarımın sonucunda, Ocak aylarının sonlarına doğru, kardeşim İtalya’ya ziyaretime geldi. Küçük kasabamdan otostop tarzı bir uygulama vesilesiyle bulduğum bir genç İtalyan ablayla Bologna’ya gittim. Kardeşim Bologna Centrale istasyonuna shuttle ile geldiğinde onu orada bekliyordum. Onu ''elimle koyduğum gibi buldum'' minvalinde bir şey söylemişti. Zaman kaybetmeden, halihazırda Bologna istasyonundayken, önceden planladığımız gibi, ilk olarak Venedik , oradan Floransa ve Roma , son olarak da benim küçük kasabama gitmeyi kararlaştırdık, ve Venedik biletini alıp trenimizi beklemeye koyulduk. Bu seyahatlerden de bilahare bahsedeceğim. Bu üçlünün sonunda da, yaşadığım kasabada birkaç gün geçirdikten sonra, birlikte Bologna üzerinden Türkiye’ye döndük. İki hafta Türkiye'de kaldıktan sonra yeniden İtalya’ya döndüm...